Al 100 jaar de grootste spirituele uitgeverij van Nederland
Laatste update door Team AnkhHermes op 19 juni 2024
Een crisis markeert een keerpunt, het is de start van een persoonlijk ontwikkelingsproces dat je nieuwe inzichten over jezelf en de wereld om je heen oplevert, zo laat Mieke Lannoey in 'Crisis als drempelervaring' zien.
We maken in ons leven allemaal crises mee. We kunnen ziek worden, maar dat kan onze dierbaren en naasten ook overkomen. Ook ontslag, scheiding of een ander soort breuk kan op ons pad komen. Of burn-out, een onderwerp waar Mieke Lannoey, auteur van Crisis als drempelervaring, al eerder over schreef.
Ze definieert een crisis als een innerlijke reactie op een gebeurtenis waar je niet om gevraagd hebt, waardoor het plan dat je voor ogen had onderbroken of gedwarsboomd wordt en je je niet in de gewenste richting kunt ontwikkelen.
Een crisis roept zingevingsvragen op die aan de kern van je bestaan raken. Ook moet je afscheid van iets nemen: een crisis gaat dus altijd gepaard met verlies.
Dat verliest verdubbelt zich, omdat datgene waarvan je gedwongen afscheid moet nemen verweven is met wie je bent. Er is dus een ‘voor’ en een ‘na’: je leven wordt in tweeën gedeeld.
Lannoeys eigen crisis vormde de start van een zelfontwikkelingsreis die haar gemaakt heeft tot wie ze nu is. De burn-out gaf haar de kans om haar leven te heroriënteren. Haar crisis was een drempelervaring.
Ze liet haar bekende leven, waaraan ze niet meer goed kon deelnemen, achter zich en begaf zich op onbekend terrein.
Nog voordat ze haar verhaal vertelt, deelt ze al een belangrijke les: persoonlijke ontwikkeling is in essentie je telkens opnieuw in vertrouwen durven overgeven aan het onbekende, wetende dat wat er ook gebeurt je altijd kunt terugvallen op jezelf.
Dat is uitermate spannend, want het oude leven dat je leidde zit je ondanks alles als gegoten. De verleiding is sterk, schrijft ook Lannoey in Crisis als drempelervaring. Ze hield voet bij stuk en ging op pad. Ze onderscheidt meerdere fases van het proces – de rite de passage – dat je doormaakt.
Je begint in de dorre woestijn waarin je met een gebrek aan levenskracht ronddoolt. Het representeert de plaats waar je je verlaten, vervreemd en gedesoriënteerd voelt. Waar leegte, dorheid en uitzichtloosheid heersen.
Je wilt van al die negatieve gevoelens afkomen, maar hoe doe je dat? Dat is de vraag die de drempelwachter je stelt. Kies je voor de status quo en keer je terug naar je oude leven of geef je je over aan je nieuwe en onbekende werkelijkheid?
De drempelwachter kan vele vormen aannemen, maar wil zich er altijd van verzekeren dat je jezelf van de drijfveren van je oude identiteit hebt verlost voordat je je nieuwe bestaansrealiteit betreedt.
Dit doet hij door de gehechtheden van je oude identiteit bewust te triggeren. Hij speelt in op waar de oude versie van jezelf veel belang of waarde aan hechtte. Hij verleidt je met een gouden kans om oude geluk te herstellen of schrikt je af.
Wanneer je de drempelwachter hebt getrotseerd en je hebt overgegeven aan het nieuwe en onbekende, kom je in drassig gebied terecht. Een moeras vol verraderlijk drijfzand en bloeddorstige krokodillen.
Je wordt in deze fase geconfronteerd met al dan niet bekende illusies en zoekt naar valse zekerheden. Je probeert je wel anders te gedragen, maar er schuilen nog aardig wat oude overtuigingen en patronen achter.
Dat je iets nieuws probeert of je dromen najaagt, betekent niet dat je van je verleden verlost bent. Je moet de confrontatie aangaan en het verleden, je pijn en angsten het hoofd bieden – en niet vermijden of ontvluchten.
Dit nieuwe leven verliest al gauw zijn glans, omdat het meer van hetzelfde blijkt te zijn. Het geeft geen voldoening en resulteert in teleurstelling.
Vanuit desillusie en ontnuchtering begon Lannoey zichzelf een aantal belangrijke vragen te stellen. Sterker nog: ze schrijft dat deze gevoelens exact de bedoeling waren van het moeras waarin je wegzakte.
Het moerasgebied kun je beschouwen als de uitloper van de oude bestaanswerkelijkheid, van het leven voor de drempel dat gericht was op externe groei of groei in de buitenwereld.
Het moerasgebied deed je voor een laatste keer ervaren dat deze vorm van groei nooit tot ware vervulling noch tot innerlijke vrede zal leiden. Hoe teleurstellend ook, deze desillusie was nodig om je ontwikkelingsweg te kunnen vervolgen.
Uit teleurstelling keer je naar binnen en daal je af in de duisternis van je onderwereld. Dit is een pijnlijke weg die om radicale eerlijkheid vraagt, schrijft Lannoey in Crisis als drempelervaring. En moed, om uit de werkelijke impasse te breken.
Je dient er bewust voor te kiezen niet meer op de oude voet verder te willen gaan, om je kop vrijwillig uit het drijfzand te halen. De enige weg naar vrijheid is om bewust te stoppen met wat je overlevingsstrategieën, afweermechanismen en vermijdingsgedrag je opdragen.
Dit is de donkere nacht van je ziel – de crisis na de crisis, aldus Lannoey – waar je niet-geheelde wonden, kernovertuigingen, de dwingende toon van je ego en niet-doorvoelde pijnen die jouw leven besturen tegenkomt.
Hier bied je een van de heftigste beproevingen het hoofd: je zoekt naar zingeving, je ontmantelt jezelf en verliest elk houvast, totdat het uiteindelijk weer licht wordt en je ook weer het licht begint te zien.
Existentiële crisis zijn ingrijpende ervaringen die je voorgoed veranderen. Je krijgt heel wat te verduren, maar groeit ook als mens. Je wordt rijper, je gevoeligheid wordt groter en je geestkracht wordt sterker.
Lannoey schrijft in Crisis als drempelervaring: ‘Door te blijven kiezen voor het leven, hoe zwaar en pijnlijk het ook voelde, stretchte ik de limieten van mijn innerlijke kracht.’ Ook ontwikkelde ze onbevreesdheid en waardigheid.
Het leven is je aan het beproeven, juist omdat het je waarde, je kwaliteiten en je grootsheid ziet. Er wordt niet op je kracht ingebeukt, je kracht wordt vrijgemaakt.
Wanneer de zon weer opkomt, blijkt de nachtelijke jungle een waar paradijs te zijn. De opkomst van de zon zal een vernieuwd gevoel van levendigheid geven, omdat je (nog) bestaat.
Wanneer je uit de donkere nacht van de ziel komt kan het nog even duren voordat je beseft hoe deze ervaring jou als mens veranderd heeft. Je moet ervan bekomen.
Je zult pas later merken hoeveel rijper, geestkrachtiger, levenswijzer maar vooral ook nederiger deze diepgaande ervaring jou heeft gemaakt.
Mieke Lannoey laat in ‘Crisis als drempelervaring’ zien dat elke persoonlijke crisis een drempelervaring kan betekenen op de moderne inwijdingsweg
Bestel nu jouw exemplaar voor € 21,50 met gratis verzending.
Crisis als drempelervaring is het vierde boek van Mieke Lannoey. Maak kennis met haar eerdere boeken.
