Wat is embodied spiritualiteit?

Heb je wel eens van belichaamde spiritualiteit gehoord, maar weet je niet precies wat het inhoudt? Susan Aposhyan vertelt erover in haar boek.

Embodied spiritualiteit is een term die Ankie Broers al en tijdje hier en daar hoort vallen, maar wat is nu precies belichaamde spiritualiteit? Ze schreef er een blog over.

En waarom voel ik me zo geroepen tot dit idee of deze beoefening? Ik mag het gauw gaan ontdekken dankzij het boek dat auteur Susan Aposhyan hierover schreef: Embodied spiritualiteit. Het prijkt al een tijd op mijn verlanglijstje en nu vond ik het dus eindelijk in de bus, wat een mooi eindejaarscadeau!

Belichaming

Het pad van zelfontwikkeling en spiritualiteit gaat bij veel mensen tegenwoordig in de hoogste versnelling, zo ook bij mij. Gretig lees ik het ene na het andere boek, bestudeer nieuwe healing methodes om vervolgens gauw nog een interessante podcastreeks mee te pikken.

Ik krijg stilaan een punthoofd van de onrust die die stroom aan informatie in mijn brein creëert! Dat kan toch niet de bedoeling van spirituele ontwikkeling zijn? En zo voel ik het afgelopen jaar een verschuiving in mijn zoektocht naar een meer lichamelijke beleving, een eenvoudiger practise ook, met ruimte voor wat zich echt binnenin me afspeelt en niet meer zozeer wat mijn onverzadigbare mind kan bijleren.

Belichaamde spiritualiteit dus. Heel nieuwsgierig hoe de auteur dit bedoelt en uitgewerkt heeft en ook benieuwd wat dit voor mijn eigen spirituele praktijk kan betekenen.

Geen barrière meer

De inleiding sleept mij alvast helemaal mee. Meer nog, ik krijg kippenvel als ze beschrijft hoe haar pad ooit begonnen is. Als klein meisje opgroeiend in Virginia, te midden van de weidse natuur, beschrijft ze hoe ze overweldigd wordt door de sterrenhemel (kijk die omslagillustratie!).

Hoe ze zich thuis en veilig voelt tussen de bomen, de wolkenluchten. Omhuld, overstelpt door grootse gevoelens die de weidsheid rondom haar weerspiegelden. Het helemaal opgaan in ontdekkingen tussen de elementen.

‘Er was geen barrière tussen de natuur en mijn lichaam’ schrijft ze.

Dit herken ik zó en ik voel meteen een diepe heimwee naar die staat van zijn. Vanuit het contrast dat ze later tijdens het opgroeien voelde, namelijk dat wij mensen losstaan van onze natuurlijke omgeving, richtte Susan zich na omwegen langs boeddhisme, psychologie en mindfulness naar de terugkeer van die natuurlijke staat door haar eigen methode hiervoor te bedenken.

Open je hart

De belichaamde spiritualiteit die ze betracht, bereik je op verschillende lagen en via verschillende kanalen. Het is de beoefening van alles wat zich aandient aan gedachten, emoties, gedragingen en wat door ons lichaam heen stroomt, vrijelijk te laten zijn en tot uitdrukking te laten komen. Dat klinkt heel simpel, maar Susan gaat diep in haar onderzoek en uiteenzetting van die beoefening.

Zo begint ze haar stuk over ‘het hart openen’ met een fysiologische uiteenzetting van het hart. Ze linkt het fysieke hart prachtig en vloeiend aan de wijsheid van het hart als poort tot werken met de geest (want embodiment negeert de geest niet).

Via het bewust worden van de samenwerking van hart en geest, bereik je uiteindelijk een compassievolle staat, zowel naar jezelf als naar alles wat zich in je leven aandient. De mooie oefeningen die ze rijkelijk meegeeft in dit boek, lijken heel simpel, maar ze vragen om echt bij de les te blijven.

Beloning na volharding

Contact maken met de voorkant van het hart, de bovenkant, de pulsaties… is toch niet zo makkelijk en het oefenen lukt tot mijn frustratie eerst helemaal niet. Maar de beloning komt altijd na volharding, dat weet ik wel, en na een tijdje krijg ik hier en daar al een hint van subtiele fluisteringen van mijn hart.

Susan weidt verder uit in een heel mooi stuk over onze lichaamsdelen, het endocriene stelsel, over de diepgaande beoefening van celbewustzijn en komt via de vloeistof tussen de cellen uit bij de vloeibaarheid van ons eigen lichaam en bewustzijn.

Ik volg de auteur in alle nieuwe feiten die ze me aanreikt en verbanden die ze legt tussen ons aards lichaam, ons bewustzijn en het universum om ons heen. Ze doet dit prachtig en overtuigend.

Toewijding en oefening

Halverwege het boek voelt het wel een beetje aan alsof ik belichaamde spiritualiteit nooit zal kunnen waarmaken. Want het is nu wel duidelijk dat je dit niet ‘bereikt’ na het lezen van een boek. Dit soort intimiteit en stilte vraagt toewijding en geduld en vooral veel oefening.

Maar dat heeft de auteur zelf ook prima aangevoeld. Ze wijdt daarom in het laatste hoofdstuk en de epiloog verschillende bladzijden aan het erkennen van het proces van belichaamde spiritualiteit, en dat tot die verschillende diepere lagen komen bij haar een werk van decennia (!) is geweest.

Haar eenvoudige en oprechte benadering biedt me een soort van rust en vertrouwen, dit boek raakt echt iets in me. Het voelt als een geschenkje waar ik me nog verder in wil verdiepen tijdens deze donkere decemberdagen.

Als je dit boek in huis haalt, neem het af en toe ter hand en doe een oefening of lees er gewoon een stukje uit. Laat je inspireren en laat de belichaamde spiritualiteit langzaamaan doorsijpelen in je leven. Dat is precies wat ik ga doen.