Al 100 jaar de grootste spirituele uitgeverij van Nederland
Laatste update door Team AnkhHermes op 4 april 2024
Een nieuw verhaal over de mensheid: Gregg Braden beschrijft waarom wij niet het product van willekeurige mutaties kunnen zijn.
Hoe is de moderne mens ontstaan? In hoeverre kan het conventionele evolutieverhaal ons bestaan verklaren? Wie zijn we als mens, en welk al dan niet ontdekt potentieel herbergt zich in ons?
We zijn toe aan een nieuw verhaal, stelt de Amerikaanse auteur Gregg Braden in het boek De mens als ontwerp. Een nieuw verhaal over de mens dat een radicaal andere zienswijze presenteert en het vastgeroeste, onverwoestbare 19e-eeuwse evolutieverhaal omzeilt. De onjuistheden en onverklaarbaarheden in Darwins theorie zijn niet langer te negeren, zegt Braden.
‘Steeds meer bewijzen lijken aan te geven dat we meer zijn dan het product van willekeurige mutaties en een toevallige biologische samenstelling.’ (p. 14)
Gregg Braden, De mens als ontwerp
Toen Charles Darwin in 1859 zijn Over het ontstaan van soorten publiceerde, begonnen religieuze verklaringen en traditionele folklore hun aantrekkingskracht te verliezen. Er was nu een ander, beter verklaarbaar verhaal, een die vanuit wetenschappelijke bevindingen aantoonde hoe alle levensvormen voortkomen uit één oerorganisme.
Daarmee deden begrippen als survival of the fittest en natural selection hun intrede, en ontstond het idee dat leven het resultaat is van competitie en strijd. De theorie werd massaal omarmd door wetenschappers en verkreeg een vaste plaats in het onderwijssysteem.
Maar het begint te kraken. De theorie levert geen inzicht in hoe het eerste leven verscheen; die beschrijft enkel wat er daarna gebeurde. Het kan dus niet het volledige verhaal zijn, stelt Braden.
Bovendien tonen nieuwe wetenschappelijke ontdekkingen leemten en onjuistheden in de evolutietheorie. Dát die leemten er zouden kunnen zijn, werd destijds al door Darwin zelf beaamd. Hij schreef:
Wanneer wordt aangetoond dat er een complex orgaan bestaat dat niet kan zijn gevormd door vele, kleine, opeenvolgende veranderingen, dan valt mijn theorie in duigen. (p. 36)
Charles Darwin
Braden haalt verschillende fysieke en DNA-bewijzen aan waarmee hij aantoont dat er inderdaad een complexiteit bestaat die niet is gevormd door vele, kleine opeenvolgende veranderingen, namelijk de DNA-structuur van de Europese vroege moderne mens.
De ontdekkingen laten zien dat deze mens, die nu zo’n 200.000 jaar op aarde rondloopt, niet afstamt van de neanderthaler, maar is ontstaan uit een plotselinge, heel precieze samensmelting van DNA: de chromosoom 2-samensmelting.
De nadruk ligt hier op plotseling: er ging dus geen evolutionair pad aan vooraf. Sinds die samensmelting is de mens nauwelijks meer veranderd – ons DNA, hoogontwikkelde brein en complexe zenuwstelsel is identiek aan deze eerste soort van de Europese vroege moderne mens.
Dit nieuwe verhaal over het ontstaan van de mens is van belang, zegt Braden, omdat het ons ‘bevrijdt van het paradigma van eenzame nietigheid en ons brengt bij het paradigma van een uitzonderlijke erfenis die we pas net beginnen te ontdekken’. (p. 70)
We zijn niet slechts het resultaat van een toevallige samenloop van biologische omstandigheden, maar ‘ontworpen’ vanuit een diepere intelligentie. Pas als we dit inzien en aanvaarden, kunnen we onze buitengewone vermogens als empathie, intuïtie en zelfgenezing inzetten voor al het leven om ons heen.
De principes van strijd en competitie maken dan plaats voor een samenleving gestoeld op samenwerking en mededogen.
Over deze menselijke vermogens en het opwekken hiervan gaan de volgende delen van De mens als ontwerp. Braden nodigt de lezer in de eerste plaats uit het hart te verkennen – het centrum van diepe wijsheid, emotie en geheugen. Het is niet ons brein dat de belangrijkste herinneringen opslaat, maar ons hart, zo legt hij uit.
Dat zien we bijvoorbeeld heel direct terug bij mensen die een harttransplantatie hebben ondergaan: deze persoon kan opeens heel andere voorkeuren hebben, kleine persoonlijkheidsveranderingen ondergaan of zomaar herinneringen aan gebeurtenissen hebben die hij of zij niet zelf heeft meegemaakt, maar bij de donor horen.
Naast een buitengewoon geheugen, is het hart de toegangspoort tot diepe kennis (‘hartintelligentie’), intuïtie, precognitie en zelfgenezing. Het hart weet onmiddellijk. Als manier om met deze hartwijsheid in verbinding te komen, noemt Braden de wetenschappelijk onderzochte Quick Coherence Technique (de Snelle Coherentie Methode).
Deze methode, die bestaat uit vijf eenvoudige stappen (focussen, ademen, voelen, vragen en luisteren), herstelt de verbinding tussen het hart en de hersenen en kan kracht en vertrouwen geven om uitdagingen in het leven aan te gaan.
De intuïtie in ons hart vormt tevens de opstap naar de diepste vorm van sympathie, empathie en mededogen. Deze essentiële vermogens zijn nodig om intieme verbindingen aan te gaan, anderen te ondersteunen en om voor de wereld te zorgen. Daarin vormen sympathie en empathie de ‘voorbodes’ van mededogen.
Mededogen is een keuze. Mededogend zijn betekent iets doen om het lijden van iemand of meerdere mensen te helpen verlichten, en vormt een belangrijk onderdeel in veel spirituele en religieuze stromingen. We kunnen deze keuze niet maken zonder empathie en sympathie te voelen.
Mededogen, zo leerde Braden in zijn spirituele ontdekkingstochten, is de kracht die alles in het leven met elkaar verbindt.
Zodra we beroep doen op onze hartwijsheid, zullen we volgens Braden ook in contact komen met een buitengewoon zelfgenezend vermogen. We zijn geconditioneerd te geloven dat we gemiddeld een jaar of 80 zullen leven. Toch zijn er tal van voorbeelden waaruit blijkt dat een langere levensduur heel goed mogelijk is.
Ouder worden heeft te maken met de staat van onze telomeren: gespecialiseerde sequenties DNA aan het eind van een chromosoom die de genetische informatie van het chromosoom beschermen tijdens celdeling.
Bij elke celdeling worden deze telomeren korter, tot ze de essentiële informatie van een cel niet meer kunnen beschermen en deze cel veroudert en uiteindelijk afsterft. Dit proces kan worden omgekeerd door het enzym telomerase, dat de telomeren herstelt en verlengt.
Onze levensstijl, maar ook de manier waarop we naar onszelf kijken en de mate van stress die we ervaren, zijn van invloed op dit proces. Braden benadrukt vooral de impact van onopgeloste stress, wat de telomeren sterk kan beschadigen.
Dit soort stress komt voort uit negatief ervaren situaties die voortduren en waarbij iemand geen kans ziet eraan te ontsnappen, bijvoorbeeld een relatie of baan die je ongelukkig maakt en waarin je het gevoel hebt ‘vast te zitten’.
Deze vorm van stress kan leiden tot het zoeken van ongezonde afleidingen zoals overeten en drank- en drugsmisbruik, wat de gezondheid nog verder aantast en de stress verhoogt. Het is daarom van groot belang de stress te herkennen en op te lossen.
Ook hiervoor kunnen we een beroep doen op ons hart, die we kunnen vragen om inzicht in de wortels van onze stress en in de afleidingen waarin we vluchten.
De thema’s die Braden aanhaalt kunnen op het eerste gezicht los van elkaar lijken te staan, maar dragen stuk voor stuk bij aan een nieuw verhaal over wie we zijn als mens: geen toevallig geëvolueerde schepsels voortgekomen uit een strijd om het recht van de sterkste, maar het doelbewuste product van een diepe intelligentie.
Het waarom hoeft misschien niet beantwoord; de kwaliteiten van ons hart – mededogen, wijsheid, intuïtie en zelfgenezing – herinneren ons eraan dat we voor méér bedoeld zijn dan enkel overleven.
De mens als ontwerp, van evolutie door toeval naar transformatie door keuze is het baanbrekende nieuwe boek van bestsellerauteur Gregg Braden.
Bestel nu jouw exemplaar voor € 25,00 met gratis verzending.
