Kruidengeneeskunde wordt ook wel aangeduid met de naam fytotherapie (phuton = plant, therapeia = geneeskundige behandeling). Kruidengeneeskunde is een bekende term in de volksmond. Het is een vorm van volksgeneeskunst die veel op intuïtie en op overlevering is gebaseerd. Fytotherapie is de ‘officiëlere’ naam voor de wetenschap die zich bezighoudt met de toepassing van plantaardige geneesmiddelen bij de behandeling en genezing van ziekten. De termen worden in dit boek daarom gericht gebruikt.
Volgens de definitie van de Nederlandse Vereniging voor Fytotherapie (NVF) is kruidengeneeskunde, fytotherapie, de professionele toepassing van plantaardige middelen met als doel de gezondheid te behouden of te bevorderen. Deze plantaardige middelen bevatten als actieve bestanddelen uitsluitend planten, delen van planten of plantmaterialen of combinaties daarvan, in ruwe of bewerkte staat.
Spreek je over kruidengeneeskunde dan is de verbinding met oude door overlevering verworven traditie en intuïtief werken snel gemaakt. Bij de term fytotherapie is de verbinding met moderne productiemethoden en wetenschappelijk onderzoek weer makkelijker gelegd. Juist die twee facetten: de oude traditie en nieuwe kennis uit wetenschappelijk onderzoek maken deze vorm van genezing tot de geneesmethode zoals deze vandaag wordt toegepast. Een beetje van het oude en een beetje van het nieuwe.
Natuurgeneeskundigen, antroposofische artsen, sommige huisartsen, herboristen en therapeuten schrijven kruiden voor en geven deskundig professioneel advies. Mensen gebruiken ook op eigen gelegenheid kruiden, al dan niet op advies van de natuur- of gezondheidswinkel. Kruiden lenen zich goed voor deze vorm van zelfzorg, mits de klachten licht en van voorbijgaande aard lijken te zijn.
Kruidengeneeskunde wordt ook wel aangeduid met de naam fytotherapie (phuton = plant, therapeia = geneeskundige behandeling). Kruidengeneeskunde is een bekende term in de volksmond. Het is een vorm van volksgeneeskunst die veel op intuïtie en op overlevering is gebaseerd. Fytotherapie is de ‘officiëlere’ naam voor de wetenschap die zich bezighoudt met de toepassing van plantaardige geneesmiddelen bij de behandeling en genezing van ziekten. De termen worden in dit boek daarom gericht gebruikt.
Volgens de definitie van de Nederlandse Vereniging voor Fytotherapie (NVF) is kruidengeneeskunde, fytotherapie, de professionele toepassing van plantaardige middelen met als doel de gezondheid te behouden of te bevorderen. Deze plantaardige middelen bevatten als actieve bestanddelen uitsluitend planten, delen van planten of plantmaterialen of combinaties daarvan, in ruwe of bewerkte staat.
Spreek je over kruidengeneeskunde dan is de verbinding met oude door overlevering verworven traditie en intuïtief werken snel gemaakt. Bij de term fytotherapie is de verbinding met moderne productiemethoden en wetenschappelijk onderzoek weer makkelijker gelegd. Juist die twee facetten: de oude traditie en nieuwe kennis uit wetenschappelijk onderzoek maken deze vorm van genezing tot de geneesmethode zoals deze vandaag wordt toegepast. Een beetje van het oude en een beetje van het nieuwe.
Natuurgeneeskundigen, antroposofische artsen, sommige huisartsen, herboristen en therapeuten schrijven kruiden voor en geven deskundig professioneel advies. Mensen gebruiken ook op eigen gelegenheid kruiden, al dan niet op advies van de natuur- of gezondheidswinkel. Kruiden lenen zich goed voor deze vorm van zelfzorg, mits de klachten licht en van voorbijgaande aard lijken te zijn.