Al 100 jaar de grootste spirituele uitgeverij van Nederland
Laatste update door Obe Alkema op 29 augustus 2023
We verzamelden zeven lezersvragen voor Robert Jackman en in dit artikel geeft de auteur van 'Waarom doe ik zo?' uitgebreid antwoord.
Wanneer je benieuwd bent naar de reden(en) waarom je alsmaar blijft vastlopen in dezelfde patronen en alsmaar dezelfde impulsieve reacties vertoont, is Waarom doe ik zo? van Robert Jackman de eye-opener die je nodig hebt.
Jackman helpt je het persoonlijke verhaal van je emotionele verwondingen te ontrafelen. Zo krijg je inzicht in je impulsieve reacties en hardnekkige patronen, waarna je je kunt losmaken van de invloed van die verwondingen. Wanneer je je emotionele pijn onder ogen komt en je gekwetste innerlijke kind ziet voor wat het is, komt het belang van het helen van je verleden in beeld. Dan kun je aan de slag om weer volledig in het heden te leven.
De benadering in Waarom doe ik zo? omvat innerlijk kindwerk, dat gericht is op het aanpakken van emotionele wonden. Jackman legt uit dat het vaak ons innerlijke kind is dat onze impulsen en gedragingen in het volwassen leven stuurt, gebaseerd op oude emotionele pijn. Hij pleit ervoor dat je het contact met je innerlijke kind herstelt en schadelijke trauma’s uit je jeugd herstelt, zodat je bewust, vrij en authentiek kunt leven.
Uitgeverij AnkhHermes verzamelde zeven lezersvragen voor Robert Jackman. Hij beantwoordde ze met alle graagte en enthousiasme. Stuk voor stuk geweldige vragen, mailde hij terug.
NB: Jackmans antwoorden zijn bedoeld om perspectief te bieden en niet bedoeld als therapeutisch advies.
Ik vind het een mooie titel en denk dat die de kern van de zaak raakt. Geen van onze emotionele verwondingen of gedragskeuzes zijn in steen gebeiteld, dus er is altijd een potentieel voor genezing.
Openstaan voor verandering is het begin van onze genezing. Zodra we onszelf toestemming geven om te hopen en te geloven dat dingen geheeld kunnen worden, begint onze reis. Je afsluiten voor deze mogelijkheid versterkt alleen maar een vals verhaal dat ons in de greep houdt.
Ik denk dat iemand die zich afvraagt waarom hij/zij zo doet, laat zien dat hij/zij open staat voor introspectie en onderzoek. Zo iemand wil misschien op een bepaald niveau veranderen en genezen, maar weet niet hoe te beginnen. Ik geloof dat mijn werk en boeken mensen helpen om niet zozeer te veranderen, maar om hun bewustzijn en bewustzijn te vergroten.
Gedragsveranderingen maken deel uit van genezing, maar het is nogal oppervlakkig. Veel mensen komen in therapie en beginnen hun kernwond en gedrag te begrijpen. Omdat ze oorzaak en gevolg begrijpen, denken ze dat ze genezen zijn. Maar dit bevredigt alleen de behoefte van de geest om te begrijpen.
Als mensen alleen gedrag veranderen, is dat wat ik een mechanische reactie op de verwonding noem. Met andere woorden: iemand vertoont het destructieve gedrag misschien niet meer, maar de onderliggende pijn is er nog steeds. Ze kunnen blij zijn dat ze hun verwonding niet langer uitleven, maar het is een doekje voor het bloeden.
Vaak belanden mensen na een paar maanden weer in therapie, omdat ze zich nog steeds slecht voelen, omdat ze zich nog steeds zoals eerst gedragen. Ze zijn namelijk niet tot de kern van het probleem doorgedrongen, maar hebben alleen de symptomen hebben aangepakt. Het is dan moeilijk om de schijn op te houden. Je bent altijd gedragskeuzes aan het corrigeren.
We leren van ons verleden en totdat we dit diepgaand in ons opnemen, blijven we dezelfde cycli en patronen herhalen totdat we ze leren/genezen.
Ons verleden bevat de sleutels tot onze toekomst. We beginnen de puzzelstukjes in elkaar te passen en op een dieper niveau te begrijpen hoe en waarom bepaalde ervaringen of trauma’s onze perceptie van onszelf en de wereld hebben gevormd. Niets gebeurt in een vacuüm, dus er is altijd een oorzaak en gevolg dat groei en verandering stimuleert.
Om ons verleden onder ogen te komen is veel moed en kwetsbaarheid nodig, maar even belangrijk en zo niet belangrijker is om het verleden en onszelf te zien door een lens van vriendelijkheid en mededogen. Het is belangrijk je te herinneren dat wij allemaal ons best hebben gedaan en dat de mensen om ons heen hun best hebben gedaan met de middelen die wij en zij op dat moment hadden.
Het is nuttig om naar het verleden te kijken alsof je een film bekijkt. Kun je de dingen vanuit een ander perspectief zien? Komen er nieuwe emoties naar boven? Veel mensen maken zich zorgen en willen het verleden niet onderzoeken, omdat ze bang zijn dat ze iets zullen vinden wat ze niet willen zien.
In werkelijkheid kennen we allemaal ons verleden, behalve in gevallen van extreem trauma, dus wat we ons zullen herinneren over ons verleden zal ons niet per se choqueren. We vinden het misschien niet leuk wat we zien/voelen als we naar het verleden kijken, maar het zal ons niet totaal verrassen.
Vandaag geef ik mezelf een zacht mededogen terwijl ik meer over mezelf en mijn verleden ontdek. Ik ben een liefdevol voorbeeld van alle dingen uit mijn verleden en ik breng helende intenties naar het nu en naar deze ervaring.
Een emotionele wond is een term die vaak wordt gebruikt om een al dan niet zichtbare pijn in ons leven te beschrijven. Omdat onze emotionele wonden niet gezien worden, zullen veel mensen dit vaak afdoen als een stille pijn. Ze minimaliseren hun lijden.
Door deze pijn te beschrijven als een wond, geven we haar legitimiteit en een plek tijdens onze helende reis. Het gaat niet om het vieren van de wond, maar om het eren en ruimte houden, terwijl we helen en dit integreren in ons leven.
Dit is een moeilijke situatie waarin veel mensen zich bevinden. Als we in een staat van emotionele pijn verkeren, bekijken en voelen we situaties en anderen vanuit een staat van gewonde pijn. We weten vaak dat een situatie of relatie niet goed voor ons is, maar velen weten niet hoe we kunnen helen of uit een giftige situatie kunnen komen.
Als we werken aan onze heling, beginnen we onszelf en de wereld te zien door een andere lens. We richten ons minder op verwondingen. We ruimen op en beginnen we onze wereld op een geheelde manier te voelen en te zien. We zien de giftige situatie en na verloop van tijd zijn we in staat om sterke grenzen te stellen.
Er zijn bepaalde vastgeroeste relaties met familieleden, waarbij we heel duidelijk moeten zijn over waar wij eindigen en zij beginnen. Grenzen helpen ons om ons emotioneel veilig te voelen in onze relaties. Relaties met vrienden, collega’s en buren veranderen naarmate we sommige mensen in ons leven op natuurlijke wijze ontgroeien en ons openstellen voor een groter landschap met nieuwe interacties.
Het komt vaak voor dat de ander de grenzen die we stellen niet respecteert en terzijde schuift of afwijst. Meestal zegt iemand dan dat we niet weten waar we het over hebben. Diegene probeert ons een gevoel uit het hoofd te praten. Dat is gaslighting en gebeurt vaak wanneer de ander niets van onze grenzen wil weten en niet wil accepteren wat we zeggen.
Waarom willen ze onze grenzen niet accepteren? Het betekent vaak dat zíj moeten veranderen. Let goed op wanneer een ander je grenzen niet respecteert, want dit kan duiden op een groter probleem in de relatie. We stellen onze grenzen eerst voor onszelf vast en daarna voor de ander. Het is zo belangrijk dat we onze waarheid uitspreken, want grenzen bevrijden ons en zorgen ervoor dat we ons authentieke zelf weer kunnen opeisen.
Door geen grens aan te geven, vertellen we onszelf op een diep niveau dat we er niet toe doen, dat andere mensen groter zijn dan wij en dat we onze macht weg moeten geven.
Ja, ik merk dat het werken met mensen aan het helen van hun jeugdwonden gemakkelijker is met mensen die ouder zijn dan 25. Het lijkt erop dat jongeren deze concepten wel begrijpen, maar de kennis van volwassenwording en levenservaring missen.
Ik geloof ook dat jongere mensen nog steeds gevangen zitten in de dans met hun ouders. Ik kan deze concepten dus wel introduceren bij, laten we zeggen, een tiener, maar ik heb gemerkt dat die het maar tot op zekere hoogte kunnen bevatten.
Ik geloof wel dat de boodschappen die ze op jonge leeftijd leren over de verwondingen in hun kindertijd later allemaal terugkomen en dat ze als het ware de puntjes op de i beginnen te zetten. Op elke leeftijd kunnen we leren grenzen te stellen en hoe jonger hoe beter. Het stellen van grenzen versterkt dat we onszelf respecteren, liefhebben en vertrouwen.
Tem je triggers en begrijp je impulsieve reacties beter met de inzichten die Robert Jackman in ‘Waarom doe ik zo?’ geeft.
Bestel nu jouw exemplaar voor € 25,00 met gratis verzending.
