Nooit meer de oude

Als ervaringsdeskundige gun ik iedereen zijn of haar burn-out. Dat klinkt misschien onaardig, echter is het niet zo bedoeld. De mensen die ik heb gesproken geven ieder in hun eigen woorden hetzelfde terug. Een burn-out is verre van leuk, echter uiteindelijk krijg je voor de pijn en schaamte en andere nare gevoelens ook iets terug.

Mieke Lannoey heeft dit boek geschreven over haar eigen ervaring met haar burn-out. Het is geen boek met tips wat je kunt doen als je er middenin zit (kom je er eigenlijk wel helemaal definitief uit….). Mieke beschrijft wat een burn-out veroorzaakt. Niet alleen waardoor een burn-out wordt veroorzaakt, maar ook wat dit verder nog kan veroorzaken in je leven.

Een interessante filosofische vraag die ze daarbij stelt, is waarom er altijd een crisis nodig schijnt te zijn om je leven te kunnen en willen veranderen. Want dat gebeurt meestal na een crisis als een burn-out. De schrijfster koppelt dat onder andere aan haar beschrijving van een patriarchale samenleving, en het gebrek aan stilstaan en tijd nemen voor bezinning. Ik volg haar daarin, alhoewel ik haar onderbouwing daarvoor in dit boek te mager vind. Desalniettemin denk ik dat ze wel gelijk heeft. En dat een ingrijpende gebeurtenis kennelijk voor de meesten van ons nodig is om het aan te kunnen en durven om stil te staan……..en dan te veranderen.

Een burn-out wordt vaak gezien als werk gerelateerd. Vanuit de invalshoek van de schrijfster wordt dit breder gezien. Een burn-out heeft meer te maken met je identiteit. Omdat je niet trouw bent aan jezelf, dingen doet die je geen energie geven en je grenzen onvoldoende bewaakt…herken je al het een en ander? Dus voor je het weet ondervindt je problemen op diverse terreinen zoals je werk, met je partner, je familie en onvrede met waar je woont. Klinkt niet hoopgevend misschien, maar ik zie het meer als een handreiking, dat je vooral naar binnen moet keren. De oplossing zit bij jou, en niet bij alles daarbuiten. Mieke schetst haar eigen ervaring, waar echt alles in korte tijd overhoop lag, maar ik ken zelf de ervaring dat het ook anders kan.

Het klopt volgens mij: na een burn-out ben je nooit meer de oude. Dat kan dus ook betekenen dat je opeens eenå nog leukere partner en collega blijkt geworden. Maar dat kun je alleen samen bereiken, door waar nodig samen te groeien en vooral naar elkaar toe te blijven groeien.

Een inspirerend boek, als je de draad weer enigszins hebt kunnen oppakken na een burn-out. Ik gun je dat je net als ik nog beter snapt wat er eigenlijk allemaal is gebeurd, voor, tijdens en na je burn-out, en dat het je helpt om in te zien dat een ingrijpende gebeurtenis soms gewoon nodig is om je dat laatste zetje te geven om naar een betere situatie te kunnen groeien.  Want ik wilde oprecht dat ik veel eerder nooit meer de oude was geworden 😉

Zeer sterk beschreven met de nodige diepgang vanuit eigen ervaring. Naar mijn persoonlijke mening niet alleen een boek voor mensen die werkelijk een burn-out hebben ervaren maar ook relevant voor een zeer breed publiek! De onbewuste bewijsdrang en het verlangen naar erkenning van de buitenwereld een groot maatschappelijk probleem. Welke Mieke op een zeer krachtige manier weet te omschrijven.  Haar eigen innerlijke opschoningsproces, zoals zij dit naar eigen woorden beschrijft, heeft haar geleid naar haar levensmissie. Mensen begeleiden naar hun innerlijke stroming, verwijzend naar het water waar zij zich sterk intuïtief mee voelt verbonden.

Volgens Mieke heb je altijd een keuze, namelijk tussen reactie of creatie. Waar creatie gelijk staat aan eigenaarschap van het leven en reactie eigenlijk duidt op het zijn van een slachtoffer binnen datgene je is overkomen. Het verschil tussen overleven en voluit leven is wat de schrijfster jou als lezer vol overgave toewenst. Een toenemend bewustzijn dat gepaard gaat met een verhoogde gevoeligheid is hoe zij onder anderen de gevolgen van een burn-out sterk weet te verwoorden.

In het boek wordt veel gebruik gemaakt van metaforen, welke keer op keer zorgen voor nieuwe inzichten. Zoals bijvoorbeeld het feit dat druk eigenlijk juist creatie-energie wakker maakt. Waar innerlijke kracht juist mag ontstaan door (de juiste en tevens gebalanceerde) druk. Ofwel de balans tussen mannelijke en vrouwelijke energie, Yin en yang.  Een absolute aanrader of je nu een burn-out, bore-out of dit niet hebt ervaren.  De inzichten zullen er zeker komen! Zeer actueel aangezien er bijvoorbeeld ook het huidige coronatijdperk aan bod komt. Over de mogelijk gezamenlijke missie van het coronavirus op collectief niveau en een burn-out op persoonlijk vlak. Chaos als de voorbode van een nieuw evenwicht.

Mieke leert je onder anderen over horizontale en verticale groei, vrouwelijke en mannelijke energie. Er komen keer op keer inspirerende conclusies voorbij als ‘Om te ontdekken welk gevoel je uitstraalt, hoef je dus enkel maar te letten op wat je in je leven aantrekt’.  Kortom pakkend en krachtig verwoord!

Gezien ik zelf een burn-out heb gehad en dit veel zie in mijn omgeving, was ik erg benieuwd naar dit boek. Een burn-out, bore-out of soortgelijke problematiek komen steeds vaker voor. Dit roept bij vele mensen vragen op en in nooit meer de oude geeft Mieke Lannoey hier belangrijke inzichten en uitleg over. Naast dat het onderwerp actueel en interessant is trok de cover mij ook erg aan. Rustige en mooie kleuren met een spiraalvormige schelp. Direct had ik dan ook met mijn omgeving discussies over waar de schelp voor zou staan, het was direct het gespreksonderwerp van de dag.

De spiraalvormige nautilusschelp op de cover staat symbool voor evolutie. Het boek legt uit dat we onderweg zijn naar een evolutie, zowel persoonlijk dan als maatschappij en geeft redenen en handvaten om op zoek te gaan naar je ware natuur.

Mijn verwachting van dit boek was het krijgen van nieuwe inzichten op het gebied van burn-out. Dit is zeker geslaagd al had ik nooit kunnen verwachten wat de inhoud van dit boek brengt. Zowel persoonlijk als op maatschappelijk vlak bracht dit nieuwe inzichten. Dit boek zou ik dan ook zeker aanraden aan iedereen die open staat meer te leren over de betekenis van een burn-out en waarom dit steeds meer voorkomt. Voor ieder die hier inderdaad voor open staat geldt dat van dit boek en de inzichten van Mieke Lannoey veel te leren valt.

Het omslag is fraai en past perfect bij de inhoud van het boek, zoals ook blijkt uit de uitleg die de auteur zelf hierover in het boek geeft. Mijn eerste indruk was erg positief en op basis van de eerste alinea op de achterkaft, zou ik zeker overwogen hebben het boek te kopen. Toen ik na ontvangst van het boek de overige tekst op de achterkaft las, kwamen er echter al snel twijfels of het boek wel bij me zou passen.

Op basis van de titel, ondertitel en beschrijving in de eerste alinea op de achterkant verwachtte ik de uitnodiging van een ervaringsdeskundige om met haar te beleven hoe zij het burn-out proces heeft doorlopen, hoe zij een nieuwe manier van leven en werken heeft gevonden en dat ze concrete handvatten zou geven, hoe haar dat gelukt is.

Tijdens het lezen van Nooit meer de oude werd de twijfel bevestigd, die al bij mij rees toen ik de volledige tekst op de achterkant las. De auteur wil mijns inziens eigenlijk teveel in één boek. Enerzijds nodigt ze je uit voor een nieuwe manier van leven en werken na je burn-out en hoopt ze dat het boek – net als voor haarzelf – ook voor anderen een gids zal zijn om door de fase van niet weten heen te komen. Anderzijds probeert ze de vragen te beantwoorden in relatie tot het ontstaan van burn-out en mogelijke preventieve maatregelen en geeft ze vanuit haar eigen ervaringen haar visie van wat wil ontstaan. Voor iedereen die een burn-out heeft meegemaakt zijn die ervaringen zeer herkenbaar en dat kan voor velen troostend werken. Voor mij ligt de focus echter te sterk op haar persoonlijke verhaal, haar eigen visie op de achterliggende redenen en op de huidige maatschappelijke ontwikkelingen van burn-outs.

De visie en boute uitspraken van de auteur gaan van tijd tot tijd dwars tegen mijn eigen visie in, hetgeen me normaal gesproken juist intrigeert en aan het denken zet. Nu leidde het vooral tot frustratie en irritatie, omdat de visies en uitspraken van de auteur niet met wetenschappelijke informatie onderbouwd worden, er dus geen degelijke grondslag is voor haar beweringen en daarmee voor mij ook geen ruimte om nieuwe inzichten te verkrijgen. Ik heb de uitnodiging aangenomen om na een burn-out een nieuwe manier van leven en werken te vinden en hoopte in dit boek op basis van de eigen ervaringen van de auteur hiervoor handvatten te krijgen. Helaas is dit punt, dat ook in de eerste alinea op de kaft wordt verteld, in het boek echter compleet ondergesneeuwd onder het verwoorden van haar visies op de oorzaken binnen en de gevolgen voor de maatschappij.

Tijdens het lezen ervoer ik meerdere malen, dat het boek lastig leesbaar was of dat ik de draad kwijt raakte. Na het lezen van het boek ben ik voor mezelf nagegaan, waar dat aan lag. De belangrijkste punten wil ik hier aankaarten:

• Sommige hoofdstukken bevatten mijns inziens teveel elkaar opvolgende metaforen (soms drie of vier achter elkaar!) of voorbeelden om één standpunt of visie duidelijk te maken, hetgeen de kracht van de boodschap teniet doet. Daarbij draafde de auteur in sommige hoofdstukken dusdanig door in haar uitweidingen, dat deze te ver van het onderwerp van het betreffende hoofdstuk afdreven en ik me meermaals aan het eind van een hoofdstuk afvroeg ‘Wat was nou eigenlijk de boodschap van dit hoofdstuk?’
• Meerdere keren geeft de auteur in het boek aan ‘ik kom hier later op terug’ zonder daarbij te vermelden in welk hoofdstuk dat dan zal zijn. Dit lijkt een klein detail, maar is voor mensen met een burn-out van cruciaal belang! De auteur is zich hier terdege van bewust, want op p. 31 beschrijft zij zelf “Veel ‘hoofdmensen’ blijken ‘cognitieve problemen’ over te houden aan hun burn-out, zoals een slecht werkend geheugen en een onvermogen om te multitasken’. Voor de leesbaarheid van het boek zou het dus erg prettig zijn geweest, dat de auteur bij verwijzingen vooruit of achteruit het hoofdstuk of liever nog de pagina had aangegeven, zodat de lezer met een slecht werkend geheugen het relevante fragment snel en gemakkelijk terug kan vinden.

Tijdens het lezen van het boek is het gebruik en de vermelding van bronnen een ware doorn in het oog geweest, omdat deze compleet onlogisch en op onverantwoorde wijze plaats vond. Allereerst wordt een bron soms in het Nederlands, soms in het Engels, soms cursief gedrukt, soms in de doorlopende tekst geciteerd, waardoor voor de lezer zelfs niet altijd duidelijk is of de gebruikte bron Engels- of Nederlandstalig is. Als er dan verwezen wordt naar een auteur, maar deze vervolgens niet terug te vinden is in de Literatuurlijst achterin én je niet weet in welke taal deze auteur schrijft, is het er op naslaan van andere bronnen onmogelijk. Meerdere malen werd dan ook mijn irritatie gewekt en was ik ronduit gefrustreerd, omdat de aangehaalde bron me interessant leek en ik daar meer over wilde weten, maar helaas bleek vervolgens de naam van de auteur niet in de literatuurlijst te staan. Voor een lezer, die zelf op zoek is naar antwoorden, is de juiste vermelding van auteurs en hun werken van cruciaal belang omdat ze een belangrijke bron van nieuwe en potentieel interessante informatie vormen. Naast een slechte bronvermelding is de literatuurlijst ook incompleet, want ook al is dit geen wetenschappelijk werk, iedere zichzelf respecterende auteur neemt de moeite om bij de boeken in elk geval voornaam (of voorletters), achternaam, naam van het werk, jaar en plaats van uitgifte te vermelden. Aangezien bij de artikelen wel de websites vermeld zijn, is het inconsequent en mij een raadsel waarom dit niet bij de online cursus, filmpjes en workshops gebeurd is. Tot slot is mij, als leek in de spirituele wereld, onduidelijk wat er met de ‘Kaarten’  van Alana Fairchild bedoeld wordt (via Google ben ik er achter gekomen, dat het hier om spirituele kaarten gaat, maar uit de bronvermelding komt dit niet naar voren).

Dit boek zou ik absoluut niet aanraden aan mensen, die in een burn-out zitten of er net van hersteld zijn en op zoek zijn naar zelfhulpboeken om hun leven en werk nieuwe zingeving te geven. Daarvoor zijn de ervaringen, die de auteur beschrijft teveel op haar eigen persoon gericht. Bovendien vindt die lezer niet de handvatten of leidraden, die hij/zij nodig heeft en op basis van de titel, ondertitel en eerste alinea op de achterkaft hoopt en verwacht te vinden.

Wel zou ik het boek aan kunnen raden aan mensen, die bezig zijn met spiritualiteit, interesse hebben in de ontwikkelingen in de maatschappij en de achtergronden van het groeiend aantal burn-outs en die niet al teveel de diepte in willen gaan.

Mijn eigen vriendenkring bestaat vooral uit kritische academici, die juist wel graag de diepte in willen gaan en verder willen graven om antwoorden op hun eigen vragen te vinden. Voor die doelgroep is dit boek helaas te oppervlakkig en zijn de slechte bronvermelding en het delen van visies zonder wetenschappelijke onderbouwing eerder een bron van irritatie dan inspiratie.