Leugens die je jezelf vertelt

Door de titel en ondertitel van het boek weet dit boek gelijk mijn nieuwsgierigheid en interesse te wekken. Ik ben ervan overtuigd dat we onszelf constant verhalen vertellen en illusies voorhouden, waardoor we de werkelijkheid niet echt zien, maar met een filter naar het leven kijken. Ik hoop met dit boek van psychotherapeut Jon Frederickson nieuwe inzichten in mezelf te krijgen. Welke leugens vertel ik mezelf en hoe kan ik deze doorzien en anders met de situatie omgaan. Ik hoop het met dit boek te gaan leren.

Wat een super interessant, leerzaam en nuttig boek is dit. Dit is zonder twijfel een boek dat me enorm aan het denken heeft gezet. Psychotherapeut Jon Frederickson heeft een heldere, toegankelijke en vlotte schrijfstijl en weet zijn verhaal op zo’n manier te verwoorden en te ondersteunen met praktijkvoorbeelden dat hij toch bij de kern van het verhaal blijft.

Het boek heeft een hele prettige opbouw, waarbij psychotherapeut Jon Frederickson begint met het zoeken naar de leugens die je jezelf voorspiegelt in je leven. Ik vind het fijn dat hij ook stilstaat bij de blinde vlekken en overtuigingen/leugens die je vanuit je opvoeding hebt meegekregen die onjuist zijn. Ook dat je vaak een therapeut nodig hebt om deze leugens op te sporen en als de ontkenning eindigt, verdriet en woede vrij komen vind ik eerlijke en goede aanvullingen op zijn verhaal, want ik weet uit persoonlijke ervaring dat dat ook echt het geval is.

Het boek weet me vooral te pakken doordat bepaalde stukken tekst me echt tot aan de kern weten te raken en iets bij me in werking weten te zetten. Er zitten voor mij echt eye-openers tussen, zeker in combinatie met de persoonlijke voorbeelden. Ik heb meermaals een spiegel voorgehouden gekregen, waarvan ik dacht: ‘Verdorie, die illusie hou ik zelf ook in stand… bizar!’ dat psychotherapeut Jon Frederickson ook gelijk de handvatten en inzichten biedt, met name de metacognitie, hoe we uit de illusie kunnen komen vind ik een krachtige toevoeging en maakt zijn overal verhaal echt tot een compleet verhaal waarmee je daadwerkelijk aan de slag kan.

Leugens die je jezelf vertelt is een leerzaam, inspirerend, confronterend en goed boek dat je een spiegel voorhoudt. Voor iedereen die met persoonlijke ontwikkeling bezig is en zijn overtuigingen/leugens en illusies waaronder je gebukt gaat, wilt aanpakken is dit boek echt een aanrader. Het boek gaf me ondanks dat hij bij tijden confronterend was ook echt eye-openers en de nodige handvatten.

Wat een prachtig en confronterend onderwerp. De reden dat we onszelf leugens vertellen is dat we bang zijn voor de pijn van de werkelijkheid. Maar elke leugen die we onszelf vertellen is een zelfgebouwde gevangenis.

Neem bijvoorbeeld het idee dat wij iemand echt kennen. Onze geliefde, onze kinderen, onszelf. Dat is een leugen. Want iedereen is onkenbaar. Iedereen heeft vele kanten die we niet kennen en nooit zullen kennen. Bovendien verandert iedereen voortdurend. Hoe mooi is het om dat te beseffen en het beeld dat we hebben van de ander los te laten. In plaats van te geloven in die leugen, kunnen we geloven in het omarmen van het mysterie dat wij en onze geliefden zijn.

Het boek voelt wel een beetje als reclame voor psychotherapie. Maar de praktijkvoorbeelden zijn zo herkenbaar dat er soms tijdens het lezen emoties opkomen. De situaties komen inhoudelijk niet overeen, maar zijn toch makkelijk te herleiden naar mijn eigen context.

Het boek geeft dus stof tot nadenken. Toch krijgt het boek maar drie sterren van mij. Het voelt alsof het boek nog niet af is. Ik vind het een onsamenhangend geheel, waarin verschillende onderwerpen en invalshoeken door elkaar heen lopen en zich herhalen. Ik zou graag een heldere structuur willen hebben voor de verschillende soorten leugens, zoals verwachtingen, oordelen en projecties. Niettemin toch een zeer aansprekend onderwerp dat helemaal past in deze tijd waarin we steeds meer alle leugens onder ogen zullen moeten zien!

De vraag hoe we onszelf en de ander tegemoet treden heeft mij altijd al gefascineerd. Hoe zien wij de werkelijkheid en welke bril zetten we daarbij op? Ik was dan ook direct getriggerd door de titel van het boek Leugens die je zelf vertelt en de ondertitel Illusies doorprikken en de waarheid vinden. Want hoe nemen wij de wereld en de ander waar en wat doen we als dit tot vervelende gevoelens leidt, deze te vermijden?

Jon Frederickson laat op heldere wijze zien dat we vanuit trauma’s graag vasthouden aan beelden en verhalen die ons niet dienend zijn en ons vaak weghouden bij de werkelijkheid, omdat we het gevoel krijgen dat de werkelijkheid te confronterend is. Het resultaat is echter, zo laat de auteur zien, dat we ons zelf  hiermee gevangen houden en ons beletten het leven ten volle te nemen.

Aan de hand van heldere praktijkvoorbeelden neemt Jon Frederickson ons mee in zijn praktijkruimte en schetst de vaak herkenbare beelden waarbij hij op een liefdevolle confronterende manier zijn cliënten laat zien dat zij zichzelf voor de gek houden. Deze inzichten leidden tot ruimte om met de trauma’s aan de slag te gaan, de werkelijkheid te accepteren en de helende werking hiervan te voelen. De geschetste praktijkvoorbeelden prikkelden mij en zette mij aan het denken en prikte bij mij ook een aantal “leugens” door. Wat mij betreft is door de heldere schrijfwijze en de vele praktijkvoorbeelden dit een boek dat voor vrijwel iedereen toegankelijk is en kan het enerzijds worden gezien als een zelfhulpboek, maar anderzijds ook als een praktische handleiding voor een coach of therapeut.

In mijn ogen verdient het boek 5 sterren. Het is toegankelijk, inzichtelijk en helpt het de werkelijkheid te omarmen.

De titel van dit boek pakte me direct. Ik heb het idee dat ik mezelf best goed ken, maar kan soms ook denken: ik heb hier geen invloed op, dit is nou eenmaal wat het is. Is dit daadwerkelijk zo? Kijk ik écht eerlijk naar mezelf? Jon Frederickson heeft me daar zeker over na laten denken en naar laten kijken. Ik vind het heel fijn dat hij veel gebruik maakt van ‘echte’ verhalen, waardoor je ze gemakkelijk toe kunt passen op je eigen leven en herkenning vindt in de angsten, gevoelens en beweegredenen van anderen. Soms voelde ik me een vlieg op de muur tijdens een van zijn therapiesessies en leek het bijna alsof het over mij ging en mijn eigen vermijding en angsten.

Wat me vooral bij blijft, is dat we als mens zo geneigd zijn om onze gevoelens op anderen te projecteren om onszelf te beschermen. Dat echte groei zit in voelen en er niet meer voor vluchten op welke manier dan ook. Ik heb meer inzicht en kennis over wat projecteren nou precies is, waardoor ik me er bewuster van ben en er meer mee kan. Al met al een confronterend en inzichtgevend boek, maar wel op een prettige manier. Een boek dat aanzet tot reflectie en actie, tenminste, als je bereid bent om eerlijk naar jezelf te kijken. Ik zou het boek zeker aanraden, niet alleen voor mensen die het gevoel hebben vast te lopen, maar voor iedereen die openstaat om een diepere laag bij zichzelf op te zoeken. Ik geef dit boek 4 sterren.