Van stoornis naar gave

Zoals de schrijfster het prachtig omschrijft:

‘Een stoornis is ook wel een uiting van een lichaam dat extreem uit balans is.’

Een indrukwekkend verhaal waar veel herkenbare gebeurtenissen samen komen in het leven van de schrijfster. Over een lang en ingewikkeld proces om weer te durven vertrouwen op intuïtie en wijsheid. Een jarenlange strijd met zichzelf samen met alle hulpmiddelen welke zo voor de hand lijken te liggen binnen onze maatschappij.

Haar transformatieve reis heeft ervoor gezorgd dat Yama zichzelf opnieuw uit weet te vinden.
Waar zij leert haar gevoeligheid te accepteren en hierdoor ziekte voor kan zijn en weet te genezen. Een realisatie proces waarbij duidelijk wordt dat haar fijngevoelige systeem mag worden erkent omdat datgene juist haar kracht is. Het belang van extra letten op wat er binnen komt in het lichaam, alles van goede kwaliteit en een goede dosering.
Een lange, ingewikkelde zoektocht op weg om weer te vertrouwen op intuïtie en de eigen wijsheid.

Het boek bestaande uit vier delen leest hierdoor op een prettige, overzichtelijke manier. De schrijfster licht toe waarom zij bepaalde stukken deelt in het boek waardoor zij een gevoel van vertrouwen met de lezer creëert.
Doordat het verhaal mij persoonlijk erg heeft geraakt is het geen boek dat ik in een keer uit heb gelezen. Ik heb er dan ook echt de tijd voor genomen. Waar de eerste hoofdstukken meeslepend zijn omdat het lijden van de schrijfster sterk naar voren komt, beschrijven de laatste twee delen de manier waarop zij haar hooggevoeligheid is gaan omhelzen in plaats van zichzelf er tegen te verzetten. De enige manier om hypergevoeligheid als helende kracht te kunnen gaan ervaren en het natuurlijk evenwicht te herstellen.

Een mooi verhaal waar ik veel uit heb gehaald. Het leven als voortdurende oefening waarin niet alles in een keer goed hoeft te zijn. De mind gebruiken als tool die niet tegen je werkt maar juist voor je. Vrijgeven in plaats van loslaten.

Persoonlijk vond ik deel vier het meest inspirerend waar de schrijfster de link legt met het sjamanisme waarin de tegenstellingen met de Westerse wereld helder naar voren komen. De beschrijving van psychische klachten vanuit sjamanistisch oogpunt heeft ervoor gezorgd dat ik hier zelf ook verder mee aan de slag zou willen gaan.

Het omslag is pakkend, zowel de tekst als de afbeelding. Mijn oog valt op de tekst van stoornis naar gave. Ik wil weten waar het over gaat, de tekst eronder geeft verklaring waar het boek over gaat. De afbeelding is van toegevoegde waarde, het nodigt uit om het open te slaan.
Ik lees het verhaal met een dubbele bril op, zover als dat kan. Ik ben familie-ervaringsdeskundige (Ik heb een partner gehad met een bipolaire stoornis) en ik werk als psychiatrisch verpleegkundige. In mijn werk loop ik geregeld tegen de grenzen aan van wat de huidige GGZ voor behandelingen te bieden heeft.

Het medisch model is beperkt in zijn visie op een stoornis en de mogelijkheden van behandelen. Vanwege mijn achtergrond ben ik altijd geïnteresseerd geweest in een holistische visie en complementaire zorg. Er zijn vele verklaringsmodellen en er moet ruimte zijn voor een andere kijk op wat een stoornis is en de hulpvrager te vertellen heeft. Het is niet óf de GGZ óf een alternatieve geneeswijze maar én én. Er valt te leren van elkaar. Ik ben voorstander van persoonlijke psychiatrie, persoonlijke aandacht voor elke individuele hulpvrager. In crisis en ter stabilisatie kan het nodig zijn dat iemand (tijdelijk) medicatie moet gebruiken. Ook binnen de GGZ wordt er steeds meer gekeken wat er nodig is om iemand in zijn eigen kracht te zetten en is een herstelgerichte visie leidend.

Het is mooi hoe Yama haar transformatieproces beschrijft. De vele fases, waarvan ze er geen een had kunnen overslaan. Dit boek is een persoonlijk verhaal, Yama’s verhaal die je niet op iemand anders kan plakken. We hebben allemaal ons eigen transformatieproces te gaan op onze tijd en eigen wijze. Het schept vertrouwen dat het mogelijk is, van ziek-zijn naar (zelf)heling. Dat daar een lang en pittig proces voor nodig was, laat dat duidelijk zijn. Ze heeft alles op haar pad nodig gehad om te komen waar ze nu is.

Ik denk dat het boek voor sommige mensen ondersteunend kan werken in hun proces. Dat ze gaan leren vertrouwen op hun innerlijke stem en intuïtie. Luisteren naar wat je Stille Stem toefluistert wat nodig is op de weg naar heling en transformatie. Die weg kan ergens liggen wat je (nog) niet kent, het kan in het reguliere circuit liggen, maar ook er buiten. Ik hoop dat het opening biedt dat er vele wegen naar heling zijn.
Het boek is toegankelijk voor een groot publiek. Ze start vanuit de wetenschappelijke, medische definitie van een bipolaire stoornis en werkt per hoofdstuk in duidelijke taal haar transformatieproces uit. Het is geen zelfhulpboek. Het is goed dat dit in het voorwoord gezegd wordt. Het is een hoopgevend boek, zowel door de inhoud als de opzet.

Mijn partner leest het boek al en ik zal het zeker aanraden bij vrienden. In mijn werk steek ik niet onder stoelen of banken dat ik soms verder kijk dan de gebruikelijke verklaringsmodellen binnen de psychiatrie. Ik schep ruimte voor een coachende rol als dat nodig is.

Linda van Ouwerkerk-Kremers deelt haar mening.

Yama’s verhaal heeft me vanaf het begin gegrepen. De titel geeft de grootsheid van haar boek al aan, van de ene zijde van het spectrum (stoornis) naar het andere (gave). Of is het de denkfout die we maken dat het twee kanten van het spectrum zijn? Is het wellicht exact dezelfde kant van het spectrum? De afbeelding op de kaft suggereert het spirituele aspect dat een wezenlijk onderdeel is van haar zoektocht.

Yama’s schrijfstijl heb ik als helder, eerlijk en vlot ervaren. Ongelooflijk hoe gedetailleerd zij nu achteraf de fase weet te beschrijven waarin ze alle grip en helderheid kwijt was. Heftig ook. De bodemloze diepte, de eindeloze veelheid van wat er gebeurde in haar leven. Het meest werd ik geraakt door de pogingen van buitenaf om haar te behandelen. Hoe verdrietig dat vanuit de beste bedoelingen verdere beschadigingen en traumatisering in de hand werd gewerkt. Er klinkt een enorm gebrek aan wijsheid in door.

De boodschap die ik uit het boek haal, is de noodzaak om eigen verantwoordelijkheid en regie te nemen in het leven. Alleen die mensen erbij te betrekken die echt naar je luisteren en jouw proces kunnen ondersteunen. De stappen te nemen die misschien niet logisch lijken. Het contact en vertrouwen herstellen met je eigen gevoel, je eigen weten dat verbonden is met iets groters. Dat dit de enige weg is. Niet alleen om te helen maar ook om te transformeren. Ik kan me voorstellen dat het boek mensen kan bemoedigen die hun weg in het leven aan het zoeken zijn. Mensen die van ver komen en het gevoel hebben er alleen voor te staan. Wellicht helpt dit boek om te beseffen dat je precies degene bent die je nodig hebt om de weg te vinden. Dank Yama voor jouw weg, jouw dapperheid.

Wat een mooie kaft heeft dit boek! De achterflap geeft aan dat dit boek Yama haar eigen verhaal vertelt over hoe zij haar bipolaire stoornis omzet in positiviteit. Dit tezamen trok mij direct aan. Juist in deze tijd denk ik dat veel mensen baat kunnen hebben bij zo’n verhaal, enthousiast dook ik dit boek in.

‘Ik zou er vanaf nu alles aan doen om zélf weer positief in het leven te staan. Dat hoefde niet te betekenen dat ik volledig klachtenvrij was, maar wel dat ik uit mijn leven kon halen wat erin zat.’

Yama heeft ups en downs die steeds heviger worden. Ze gaat gewoon door, tot dat dit letterlijk niet meer gaat. Een warboel aan diagnoses stellen, verschillende behandelingen, soorten artsen, het continue bijstellen van medicatie en uiteindelijk opname volgt. Iedereen behandelt een stukje van Yama haar problemen. Niets lijkt te helpen, kunnen we niet veel beter naar het geheel kijken?

Dit verhaal is helaas veel terugkerend. Zoveel tegenslagen, gelukkig werd Yama ‘eigenwijs’ en leerde op haar manier hier een weg in te vinden, met horten en stoten. Op een duidelijke manier wordt aangegeven wat voor haar wel en niet werkte en hoe dit proces verliep. Er zijn zo veel mogelijkheden om te proberen dat er vast wel nieuwe ideeën komen wanneer je dit boek leest.

Een heel belangrijk stuk in haar transformatie was het delen met haar omgeving: ‘Wat blijkt, mensen willen graag helpen, als ze maar weten hoe.’

Erg inspirerend, leerzaam en actueel. Dit boek zou ik zeker anderen aanraden. Een deel van hoofdstuk drie had ik een beetje een dipje in dit boek maar daarna kwam dat weer helemaal goed. Yama heeft een lange weg afgelegd en veel te delen. Bijzonder hoeveel er herkenbaar is, of voor mijzelf of mensen in mijn directe omgeving. Zo blijft haar verhaal toch in mijn hoofd zitten en heeft het zijn effect.

De titel maakte mij nieuwsgierig, hoe kan een stoornis een gave worden? Ik ben begonnen met lezen en kon bijna niet stoppen. Het is zo puur en vanuit haar hart geschreven, zo mooi. Je voelt de emoties en de vechtlust om hier uit te komen. De schrijfster neemt je mee in haar wereld en beschrijft dit zo levendig en met humor, dat het geen ‘zwaar beladen’ boek is. Het laat zien hoe je weer je leven in eigen hand kunt nemen, als je de goede weg hierin gevonden hebt.

Zelaat zien dat er altijd hoop en positiviteit is, als je het maar wilt zien. Een lichtpunt voor iedereen die het moeilijk heeft en uit die lastige situatie wil komen. Het gevoel dat dit leven niet het leven is wat voor haar bedoeld is op aarde, gaf haar de power om weer in haar eigen kracht te komen en zelf weer de regisseur van haar leven te worden. De manier waarop ze dit doet is bewonderenswaardig. De schrijfster is een voorbeeld voor velen en ik zou het boek dan ook iedereen aanraden. Ook al ben je in de gelukkige omstandigheid dat je geen last hebt van geestelijke problemen, dan is het zeker ook interessant om dit boek te lezen.

Het boek Van stoornis naar gave beschrijft de lange weg die deze jong vrouw jarenlang heeft moeten gaan om uiteindelijk te komen daar waar ze nu staat. Bijna vermalen door het medische systeem heeft zij uiteindelijk gekozen voor zichzelf om op haar eigenwijze in deze wereld te staan. In het boek laat ze zien wat ze allemaal heeft doorstaan en wat dit met haar heeft gedaan. Het is zeker geen zelfhulpboek maar wel een aanrader voor hulpverleners ook!

Het leest erg vlot en makkelijk en is erg indrukwekkend. Ik heb er van genoten om deelgenoot te worden van de reis van deze dappere vrouw en schrijfster Yama Voorhorst. Het geeft mij ook inzichten en leidraden hoe het soms echt beter kan in de hulpverlening ondanks dat iedereen daar ontzettend zijn/haar best doet.