Ongeboren herinneringen

Stephanie Mines is een Amerikaans neurowetenschapper. Zij is ook traumaspecialist en ze heeft de TARA-methode ontwikkeld, die gebaseerd is op de eenheid van lichaam en geest. In Ongeboren herinneringen vertelt ze haar eigen verhaal aangevuld met methodes die ze heeft leren kennen tijdens haar zoektocht naar heling. In dit persoonlijke verslag vertelt ze over haar eigen traumatische verleden, met name in de embryonale fase. Ze ontdekte dat deze herinneringen wel degelijk aanwezig waren in haar celgeheugen en dat het bewust worden van alle negatieve ervaringen leidde tot herstel. In ieder mens schuilt namelijk een ongelofelijke veerkracht die al in de baarmoeder ontstond en die opnieuw aanspreken levert nieuwe levensenergie op.

De tekst in Ongeboren herinneringen is doorspekt met poëtische gedeeltes. De auteur had al jong haar toevlucht genomen tot schrijven. Dat sleepte haar door moeilijke periodes heen. Ze houdt haar ervaringen niet voor zichzelf, maar deelt ze in dit boek met de lezer. Ze neemt hierin ook allerlei tools op die voor iedereen bruikbaar zijn. Jammer is dat niet alle afbeeldingen even duidelijk zijn, zodat het soms lastig is bepaalde punten te herkennen.

De stijl van Stephanie Mines is, zoals eerder genoemd, heel poëtisch. Ze wisselt haar teksten af met gedichten van haarzelf en quotes van andere wetenschappers. Door het wollige taalgebruik is het geen gemakkelijk boek om te lezen. Bovendien is het ook geen praktisch boek waarmee je eenvoudig aan de slag kunt gaan als je zelf traumatische ervaringen hebt opgedaan. Ik zou het fijn hebben gevonden als ze een duidelijke methode had beschreven. Door overal gedeeltes te vertellen aangevuld met persoonlijke verhalen, ook van anderen, doet het boek fragmentarisch aan en geeft het geen duidelijk inzicht in de te volgen methode.

Ongeboren herinneringen roept een sfeer op van gedrevenheid van de auteur, maar wie op zoek is naar een praktische methode, zal teleurgesteld worden. Toch is het zinvol dit boek te lezen. Er staan wel handvatten in die toe te passen zijn in bepaalde situaties. Meerdere foto’s verduidelijken wat de bedoeling is. Voor de geïnteresseerden is er een uitgebreide bibliografie in opgenomen, die de ervaringen in dit boek kunnen verdiepen. De veerkracht waarover de auteur schrijft, is duidelijk voelbaar bij het lezen en roept zeker op om je eigen prenatale fase bewust te maken om zo meer van jezelf te begrijpen en op die manier heling te bereiken.

Ik ben betoverd door de mooie en uitnodigende cover. Hierdoor werd direct mijn aandacht voor het boek gewekt. Daarbij heeft het boek een bijzonder en voor mij onbekend onderwerp, wat mijn nieuwsgierigheid aanwakkert. Ik hoop dat ik veel inzichten en kennis op zal doen die ik ook op mijn persoonlijke leven kan toepassen, waardoor ik met meer veerkracht door het leven kan gaan.

Stephanie Mines heeft een spirituele en onderzoekende schrijfwijze. Naast dat ze neurowetenschapper is, benadert ze haar ervaringen en belevingen erg vanuit de spirituele hoek. Daarbij ondersteunt ze haar kennis en inzichten met haar prachtige (spirituele) gedichten. Dit zorgt voor een bijzondere en intense combinatie van kennis en gevoel.

Haar verhaal heeft een hele heldere opbouw en ze beschrijft haar eigen weg en persoonlijke zoektocht naar haar trauma’s in de embryonale fase, de kennis die ze opdeed als neurowetenschapper en de inspirerende en helende mensen die ze trof gedurende haar eigen weg naar heling. Ook beschrijft ze van drie andere mensen hun weg van heling en herstel naar een veerkrachtig bestaan. De verschillende persoonlijke verhalen vind ik erg inspirerend en laten verschillende trauma’s en manieren van herstel zien. Wel vind ik de verhalen wat aan de zweverige kant en hadden ze van mij persoonlijk wat beknopter gemogen.

Naast het verhaal van Stephanie Mines en de verschillende ervaringsverhalen, deelt Stephanie Mines ook technieken hoe je je lichaam zelf kan helen en kan werken aan herstel, door middel van het aanraken van bepaalde drukpunten op je lichaam. Deze tips en oefeningen vond ik erg fijn en ik merkte dat plaatsen die gespannen waren in mijn lichaam soepeler aanvoelen.

Ongeboren herinneringen is een verhaal dat een combinatie is van wetenschappelijke kennis en inzichten van Stephanie Mines met persoonlijke ervaringsverhalen en oefeningen om jezelf te helen. Wel vond ik het soms wat zweverig en had het voor mij concreet en beknopt gemogen. Wel is het erg inspirerend en leerzaam en schrijft ze mooie gedichten. De oefeningen waren enorm fijn en verlichten echt de spanningen in je lichaam. Voor iedereen die met persoonlijke ontwikkeling bezig is en houdt van een spiritueel verhaal, dan is dit boek zeker een aanrader.

Voordat ik begon met lezen had ik een duidelijk besef wat mij in eerste instantie zo boeide aan dit boek. En dat was het vetgedrukte woord “veerkracht” op het omslag van het boek.

Dat is namelijk iets van mij persoonlijk. Ik kan me nog steeds verwonderen hoe de ene mens de rest van zijn leven niet meer over een traumatische gebeurtenis heen komt, en de ander na de meest erge gebeurtenis de draad weer weet op te pakken.

Geheel zonder oordeel daarbij, begrijp me goed. Maar ik gun eenieder dat hij een manier vindt om weer verder te gaan met zijn of haar leven, ook na een of meerdere traumatische gebeurtenissen.

De schrijfster kijkt daarbij naar de gebeurtenissen voor je geboorte. Wat eigenlijk sluipmoordenaars zijn, omdat ze ontstaan ver voordat je in staat bent daar woorden aan te geven. Daarom kunnen ze ook zo je leven beïnvloeden. Stephanie geeft zeer veel voorbeelden hoe zijzelf en anderen hun hele leven worstelden, waarbij die worsteling zijn wortels had voor de geboorte, en soms zelfs ontstond tijdens de conceptie.

Hoeveel je ouders ook van je hielden, onbewust geven ze hun trauma’s al aan je door in de prenatale fase. Soms vanuit henzelf, en soms door de omstandigheden waarin jouw verwekking plaats vond.

Stephanie heeft op geheel eigen kracht en als uiteindelijke wetenschapper, haar inzichten ontwikkeld wat er allemaal gebeurt in de prenatale fase. En ze heeft een methode ontwikkelt hoe je wat daarin misgegaan is weer kunt helen. En met helen bedoelt ze het herstellen van de oorspronkelijke veerkracht die eenieder volgens haar meekrijgt.

Voorwaar een hoopvolle gedachte toch?

Zij geeft je ook voorbeelden hoe dat werkt. Verwacht niet dat dit een handleiding is hoe je dat even zelf kunt fiksen. Dat vergt toch de begeleiding van een professional, die je kan helpen om weer in contact te komen met de periode voor je geboorte. Herstel zal vast wel mogelijk zijn op eigen kracht. Alleen dat staat niet beschreven in dit boek. En veel van de voorbeelden van herstel die zij beschrijft, zijn alleen mogelijk geweest met haar steun.

Maar dat maakte het boek niet minder waardevol. In het hier en nu heb je met van alles te dealen, wat niets te maken heeft met jou als persoon. Gewoon dikke pech als dat wordt veroorzaakt doordat jij op dat moment daar bent ontstaan. En hoopgevend dat het vervolgens weer mogelijk is om je oorspronkelijke oer-veerkracht weer te hervinden. Want die verdwijnt niet.

Of je er door dit boek in slaagt om dat even voor elkaar te krijgen verwacht ik niet. Het boek gaf mijn veerkracht weer een opkikker door alle positieve verhalen. Ik hoop dat jou dat ook overkomt tijdens het lezen, al was het maar voor een stukje (om mee te beginnen).

De kleuren van de cover zijn prachtig. Roze en blauw wisselen elkaar af met in het midden een beetje violet kleur. Omringd door een netwerk van rasters lijnen in diverse variaties. De titel wekt nieuwsgierigheid op en nodigt uit dat lezen van het boek.

Neurowetenschapper Stephanie Mines heeft zelf het nodige meegemaakt in haar vroege kinderjaren. Hierdoor is haar nieuwsgierigheid ontstaan naar de veerkracht van het menselijk zenuwstelsel, ondanks chronische stress en traumatische levensgebeurtenissen.

De tijd tussen conceptie en geboorte heeft namelijk veel meer invloed op ons leven dan we denken. Als je je bewust bent van de prenatale fase en ontdekt welke ingrijpende ervaringen je daarin hebt opgedaan, is het mogelijk om deze later ook weer te helen. Want ook de geboorte van onze veerkracht vindt reeds in de baarmoeder plaats.

Ongeboren herinneringen is een persoonlijk en poëtisch verslag van het ontdekken en helen van de gevolgen van een traumatische, embryonale ervaring.

Stephanie Mines deelt haar persoonlijke reis naar herstel en ze biedt toegankelijke tools om je bio-identiteit te herstellen en je veerkracht terug te krijgen. Op originele manier beschrijft ze hoe we in contact kunnen komen met het prenatale wezen dat nog altijd in ons leeft, puur, intelligent en vol vertrouwen in zichzelf.

Dit boek wilde ik graag lezen omdat ik benieuwd was naar de herinneringen aan de ervaringen die ik opgedaan heb in de prenatale fase, mijn tijd in de baarmoeder en de bevalling.

Dit boek bevat een pracht aan mooie gedichten van de auteur zelf. Daarnaast stelt zij zich kwetsbaar op door in alle openlijke eerlijkheid haar eigen levensverhaal met de lezer te delen. Vanaf haar vroegste jeugd, haar tijd als jongvolwassene en haar ambities om neuro wetenschapper te worden, de door haar gevolgde opleidingen en wat dat haar bracht. Haar affiniteit en fascinatie met de natuur.

Verder volgt een wetenschappelijke uitleg van haar werk als neuro wetenschapper en uitvinder van de TARA-methode. Ook de embryogenese wordt uitvoerig uitgelegd. Tijdens het lezen hiervan kreeg ik diverse sensaties van geuren die ik vergeten was. Ook emotioneerde de tekst mij vaak zonder dat ik hier een duidelijk antwoord op had.

Mijn psychiater en ik zijn er achter gekomen dat mijn hele leven een trauma is. Naast de door mij opgelopen PTSS later in mijn leven. Door middel van imaginaire rescripting gaan we met mind fullness terug in mijn leven en proberen we traumatische gebeurtenissen positief te herschrijven. Tot nu toe helend maar ook zeer heftig. De informatie en oefeningen in dit boek wil ik zeker nog verder onderzoeken met mijn psychiater.

Ook volgen er enkele praktijk voorbeelden van haar patiënten. Deze verhalen vond ik aangrijpend en hartverscheurend. Al had ik niet hetzelfde meegemaakt als deze personen toch identificeerde ik me met hun levenspijn.

Ik kon dit boek niet in een beweging uit lezen. Daarvoor vond ik de schrijfstijl te uitgebreid en te intensief. Ik had stilte en concentratie nodig om alle tekst tot mij door te laten dringen.

Sommige illustraties moest ik een aantal keren goed bestuderen alvorens ik ze begreep. De oefeningen tot zelf heling vond ik interessant en ga ik zeker toepassen om minder stress in mijn ledematen te ervaren. Ik geloof in de werking ervan.

De schrijfstijl is naast informerend ook doorspekt met spiritualiteit en kan op dat vlak zweverig overkomen. De teksten hebben de volledige aandacht nodig van de lezer om goed door te dringen.

In de toekomst wil ik meer over dit onderwerp lezen en leren. Ik blijf het fascinerend en ongrijpbaar vinden. Stephanie Mines is er in geslaagd haar verhaal goed uit te leggen met daarbij een duidelijke inhoudspagina, een verklarende woordenlijst, raadgepleegde literatuur lijst, praktijk voorbeelden en illustraties.

Maar na een keer het boek gelezen te hebben, kun je de informatie omtrent dit onderwerp niet gelijk bevatten en toe passen. Ik ben van mening dat dit verhaal nog meer tot zijn recht komt als je het bespreekt met een (zorg) professional of mensen met gelijkwaardige interesse.

Een duidelijke inhoudspagina, inleiding. De opbouw van de tekst is mits je deze in alle rust en stilte tot je neemt goed te volgen.

Ik vind het knap dat de auteur haar persoonlijke levensgeschiedenis op open en kwetsbare wijze deelt met haar lezers. Met als doel dat we in de kern allemaal gelijk zijn.

De illustraties in dit boek verduidelijken de tekst. Vaak is het wel even turen voordat de betekenis duidelijk is. De gedichten van de auteur zelf zijn prachtig net als die van een van haar cliënten. Ook de quotes van anderen missen hun doel niet.

Ik vond dit een fascinerende leesbeleving die mijn interesse voor dit onderwerp nog groter heeft gemaakt.

Ik lees en leer er graag meer over.