Moederhonger

Ik wilde dit boek graag lezen gezien mijn achtergrond als therapeut. Daarbij heeft Moederhonger mij meer gebracht dan waar ik op hoopte. Het boek biedt een helder beeld van wat het gebrek aan echte moederliefde met een dochter kan doen, welke effecten het heeft op het leven van iemand en welk effect dit soort trauma letterlijk heeft op de hersenen.

Het boek leest prettig en de voorbeelden zijn herkenbaar en invoelbaar. De schrijfster verwijst wel naar series op Netflix, ik weet niet hoe up-to-date deze informatie blijft. Maar voor zowel vrouwen als mannen die een dergelijk gemis hebben ervaren, is het boek een bron van herkenning en geeft het ook goede voorbeelden wat te doen hiermee. Als kinesioloog zie ik regelmatig de impact van dit soort onvervulde behoeftes in mijn praktijk, en dit boek geeft me nog meer inzicht wat de gevolgen hiervan zijn en hoever dit tot een trauma leidt.

Het is zowel voor therapeuten als voor mannen als vrouwen die hiermee worstelen een aanrader. Dankzij de heldere schrijfstijl en de praktijkvoorbeelden is het makkelijk toegankelijk, zonder dat het aan diepgang verliest. Een echte eye-opener.

Vorig jaar kwam ik thuis te zitten met een burn-out. Door therapie heb mijzelf beter leren kennen, wat voel ik nou eigenlijk, waar komt dat nu vandaan en wat kan ik er zelf mee. Door de vele vragen die hierbij ontstonden ben ik gaan zoeken naar theorie, om beter te begrijpen wat er nu speelt. Zo stuitte ik op het boek Moederhonger. Het zinnetje op de kaft ‘Het verlangen van volwassen dochters naar onvoorwaardelijk liefde’, triggerde mij om het boek te gaan lezen. Ik heb namelijk ook een gevoel van gemis en vroeg mij af of dit wellicht moederhonger zou kunnen zijn. Ik hoopte op herkenning binnen het verhaal.

Helaas zijn mijn verwachtingen niet vervuld. In het boek wordt moederhonger breed toelicht, maar het is vooral gericht op diepgaande moederhonger. Hoewel ik flarden herken, denk ik niet dat het bij mijn situatie aansluit.

Het boek neemt je stap voor stap mee in de theorie over moederhonger. De opbouw van de hoofdstukken is prettig, echter schiet de informatie binnen de hoofdstukken alle kanten op. Dit komt door de vele verwijzingen naar theorie die zijzelf geraadpleegd heeft. Door al deze verwijzingen leest het voor mij moeizaam, voelt het langdradig en miste ik soms de rode draad. Er wordt weinig van uit haar eigen perspectief als therapeut beschreven, wat ik jammer vind.

Als moeder zijnde was het voor mij soms moeilijk om de goede focus te houden. Gaandeweg ging ik het verhaal op mijn eigen moederschap projecteren, wat natuurlijk niet de bedoeling is. Wat ik krachtig vond is dat de auteur hier ook bewust van is en dit in het begin van het boek ook meerdere keren wordt aangekaart. Het is de bedoeling dat je dit boek echt in de dochterrol leest.

Ben jij een dochter die haar moeder echt gemist heeft op wat voor manier dan ook en daardoor verslavingen ontwikkeld heeft? Dan kan dit boek je inzicht geven om jouw eigen situatie beter te begrijpen. Laat je door mijn recensie vooral niet tegenhouden. Het boek past gewoon niet bij mijn situatie.

Krachtige quote uit het boek:

‘Helen doe je door je angst onder ogen te zien, door aanwezig te zijn bij de gewonde delen van jou die je moeder niet zag of niet kon verdragen’

Ik was niet bekend met de term moederhonger, maar vanaf het moment dat ik erover las, sprak het onderwerp mij aan. Toen ik begon te lezen herkende ik veel gevoelens die worden beschreven. Dit maakte veel bij me los.

Ik vind het prettig dat dit boek niet zweverig is, er wordt veel theorie beschreven die wordt gekoppeld aan de praktijk. Het leest makkelijk weg ondanks de soms zware kost. De opbouw van het boek klopt en ik vond het fijn om sommige alinea’s gemakkelijk terug te kunnen vinden door de grote hoeveelheid tussenkoppen.

Wat mij erg is bijgebleven is het volgende citaat:

“Toen je oma vijf maanden zwanger was van je moeder, bevond de voorlopercel van de eicel waaruit jij je ontwikkelde zich al in de eierstokken van je moeder. Dit betekent dat je moeder, je oma en de vroegste sporen van jou zich al voordat je moeder werd geboren in hetzelfde lichaam bevonden.”

Dit bevat voor mij een grote wijsheid. Ik wist al dat er veel wordt doorgegeven binnen de vrouwenlijn in een familie, maar deze uitleg illustreert voor mij duidelijk hoe vrouwen ook fysiek écht verweven zijn. Logisch dat onverwerkte zaken van generatie op generatie worden doorgegeven.

De term moederhonger is een term die in mijn ogen meer aandacht zou mogen krijgen, er lijkt nog steeds een taboe te rusten op een onderwerp als dit. Ik heb een goed beeld gekregen van wat moederhonger is en ik kan gevoelens van deze soort nu beter plaatsen.

Ik raad het boek aan aan iedereen die zich aangetrokken voelt tot de titel en/of de ondertitel. Ik denk dat het ook een goed boek is voor vele soorten therapeuten omdat niet alle uitingen van moederhonger als zodanig worden herkend, terwijl dat wel helpend zou zijn!

Moederhonger van Kelly McDaniel is naar mijn mening een boek waar je veel aan kunt hebben, mits je er ‘klaar’ voor bent. Ik vond het in eerste instantie erg lastig om zo diep in mijn ziel af te dalen en oude herinneringen op te diepen. Het boek zette me absoluut aan het denken over mijn eigen relatie met mijn moeder (en die van mijn moeder met haar moeder), en over hoe die relaties mijn leven hebben gevormd.

De verhalen en inzichten over onvervulde behoeften gaven me een nieuw perspectief op mijn eigen ervaringen. Het was soms pijnlijk om te lezen, maar ook bevrijdend; ik voelde me niet alleen in mijn worstelingen. De praktische handvatten die ze biedt, zijn waardevol en motiverend. Moederhonger is niet alleen een boek, het is een uitnodiging om dieper te graven in jezelf en te reflecteren op je relaties. Het heeft me echt geholpen om beter te begrijpen waar bepaalde patronen in mijn leven vandaan komen.

Al vroeg in het boek benoemt McDaniel het verlies en verdriet dat een pasgeborene meemaakt wanneer het door omstandigheden zoals adoptie, draagmoederschap of couveusezorg een scheidingstrauma meemaakt. Ik ben met 30 weken geboren, en moest dus noodgedwongen gedurende een lange tijd verzorgd worden door dokters en verpleegkundigen. In 1982, mijn geboortejaar, was de medische zorg nog niet bekend met het concept ‘buidelen’, waarbij ouders hun pasgeboren couveusekindje zo spoedig mogelijk vasthouden en huidcontact mogen bieden. Mijn moeder heeft het hier moeilijk mee gehad, en de basis voor onze (moeizame) band was gevormd. Ik heb me altijd eenzaam gevoeld. Nog altijd vind ik het moeilijk om diep emotioneel contact te maken met mijn moeder.

Wat McDaniel mooi verwoord naar mijn mening is dat ‘moederhonger’ geen stoornis is, maar een verwonding, hartzeer. Dat voelt absoluut zo voor mij. Een hartzeer dat al ruim 42 jaar speelt, een verwonding die ik nog niet heb kunnen helen. De band tussen mij en mijn moeder is een ‘work in progress’.

Ik zou het boek 3 sterren geven voor de fijne en compassievolle schrijfstijl. McDaniel schrijft openhartig over de emotionele honger die voortkomt uit onvervulde behoeften, en hoe deze impact heeft op je volwassen leven. Haar toegankelijkheid en empathie maken het boek een waardevolle bron voor iedereen die met deze thema’s worstelt. Het biedt niet alleen inzichten, maar ook praktische handvatten voor genezing en groei. Een must-read voor diegenen die willen begrijpen hoe ouderlijke relaties ons ook in ons volwassen leven blijven beïnvloeden.

Hechting is een onderwerp dat essentieel is in hoe je je vandaag de dag voelt. In mijn praktijk, maar óók in mijn persoonlijke situatie heeft dit heel lang mijn nieuwsgierigheid gewekt. Dit maakte dus ook dat ik heel benieuwd was naar dit boek. Een verdieping op de moeder/dochter/kind relatie en de basis (en impact) die daarin is gelegd.

Het boek is laagdrempelig geschreven en leest over het algemeen lekker weg. Het heeft een logische opbouw wat bij de basis begint in hechting en meer verdieping geeft naarmate je verder leest. Het boek nodigt uit om naar binnen te keren en dat maakt dat het ook raakt op bepaalde vlakken als je je geroepen voelt tot dit onderwerp. Het heeft mij (nieuwe) inzichten gegeven, vooral in het bewustzijn. Met ‘aha’ momenten (mede ook door de opdrachten die in het boek verweven zitten), maar zonder vervelende gevoelens.

Wat ik vooral meeneem uit het boek komt voor uit het volgende: ‘Als er essentiële onderdelen van moederlijke koestering en bescherming ontbraken in je kindertijd, hield je daardoor niet minder van je moeder. Je hebt alleen niet geleerd om van jezelf te houden. Dat is de essentie van moederhonger’ aldus Kelly McDaniel.

Ze geeft hierin aan dat er drie belangrijke ontwikkelingsbehoeften zijn vanuit het moederschap gezien; koestering, bescherming en begeleiding. Wanneer één hiervan ontbreekt is de impact dus voelbaar op latere leeftijd. Zowel privé als ook in mijn praktijk biedt dit inzicht mij nieuwe handvatten.

Het boek ziet er aantrekkelijk uit, is een informatief en praktisch boek en zeker bruikbaar voor wanneer je je persoonlijk aangesproken voelt door dit onderwerp. Dit boek krijgt van mij vier sterren.

Moederhonger is het verlangen naar de koestering en bescherming die je van je moeder zou moeten krijgen. En die je door omstandigheden niet kreeg. Het kan voelen als een leegte in je ziel en zich uiten in een negatief zelfbeeld, pleasen, instabiele relaties, eetproblemen en meer.

Moeders hebben een belangrijke taak die teveel wordt onderschat. Vooral de eerste 3 jaar van ons leven zijn cruciaal. Dat de allereerste relatie die we in het leven hebben de hoogste prioriteit heeft, is niet zo gek.

Onderzoek laat zien dat 63 % van de kinderen op een dagverblijf een verhoogd cortisolniveau hebben. Tot 2 jaar zijn kinderen niet in staat tot interactie met leeftijdsgenoten. Spelen met leeftijdgenoten gaat soepeler als de vroege hechtingsbehoeften zijn vervuld. Hechting gaat vooraf aan socialisatie.

Soms moet de moeder werken of is ze geen stabiele moeder en is het kind beter af bij iemand die ook emotioneel betrokken is bij het kind. Dat kan ook de vader zijn natuurlijk, of een oma. De bedoeling van dit boek is niet om je te confronteren met je eigen onkunde op het gebied van moederschap, maar daar ontkom je natuurlijk niet aan.

Je kunt niet enkel kijken naar wat je zelf in je eerste jaren tekort bent gekomen, als je zelf inmiddels moeder bent gaan je gedachten automatisch ook naar je eigen tekortkomingen. Dit is dus best een confronterend boek, en tegelijk ook zo ontzettend waardevol.

Ook een enorme aanrader voor wie moeder wil worden of pas is omdat je zoveel leed kunt voorkomen als je weet hoe belangrijk die eerste levensjaren zijn.

Moederschap is een van de belangrijkste taken die je kunt hebben, het is goed je daarop voor te bereiden en om je eigen eventuele Moederhonger te onderzoeken.

In dit boek gaat het vooral over moeders en dochters. Moeders zijn voor hun dochters een voorbeeld in een maatschappij die nog steeds door het mannelijke wordt overheerst. Zeker in dit digitale tijdperk waar jonge kinderen toegang hebben tot beelden die niet bepaald goed voor hen zijn. Voor jonge meisjes is het een lastige tijd, niet voor niks dat er zoveel in de (overbelaste) hulpverlening belanden.

Wie geluk heeft had stabiele ouders en staat grotendeels daardoor ook stabiel in het leven. Voor wie dat geluk niet had kan dit boek wellicht helderheid brengen en heling.

Dit is een boek dat alle vrouwen eigenlijk moeten lezen.