Mind body spirit

Alberto Villoldo heeft met dit boek de lat hoog gelegd. Enerzijds door al op de voorkant aan te geven dat je een paar dagen verwijderd bent van optimale gezondheid. Anderzijds door in één boek te willen schrijven over zowel de filosofie van de Maya’s, recente wetenschappelijke inzichten over brein en voeding, een andere levensstijl en andere eetgewoonten inclusief recepten.

Je kunt je daarbij afvragen of dat niet te veel van het goede zou zijn. Mijn conclusie is dat dat niet zo is, omdat deze breedte aan onderwerpen nodig is om de samenhang tussen al deze aspecten te kunnen beschrijven vanuit de kennis die de Maya’s al eeuwen hebben. Zoals de schrijver zelf samenvat:

“……je lichaam en gezondheid worden net zo bepaald door wat je jezelf vertelt en de manier waarop je liefhebt en vergeeft, als door wat je eet. Het is moeilijk om onze eetgewoonten te veranderen; de verhalen die we onszelf vertellen veranderen is nog moeilijker…..”

De schrijver geeft je inzichten aan de hand van wetenschappelijk onderzoek, inzichten die de Maya’s al hadden, over hoe lichaam en geest (samen)werken. We zijn zeker bewuste mensen, echter je limbische brein en je “darmbrein” hebben toch een groot aandeel in je onbewuste denkprocessen. En als dan je darmen vanwege de ongezonde microben schreeuwen om suiker, dan is dat onbewuste signaal zo sterk dat de meesten van ons, ondanks onze stellige voornemens, toch weer toegeven. En maar niet snappen waarom we die behoefte aan suiker niet kunnen weerstaan.

Hetzelfde geldt voor de patronen in ons leven, die zich deels buiten ons bewustzijn voltrekken, waardoor we maar niet snappen waarom we steeds in dezelfde ongezonde situaties terecht komen.

Dit boek reikt je recepten aan om je lichaam te ontgiften, waardoor je denken weer helder wordt. En vanuit dit helder(der) denken kun je vervolgens neutraal kijken naar wat er zich afspeelt in je leven. Daarbij word je geholpen door oefeningen en visualisaties.

Alberto Villoldo legt daarbij voor mij heel duidelijk de link met het heelheid denken van de Maya’s. Een gezonde geest en een ongezond lichaam of een gezond lichaam en een ongezonde geest bestaan in de ogen van de schrijver niet. Het is altijd één geheel, en je zult tegelijkertijd aan zowel lichaam als geest moeten werken. Hiervoor biedt de schrijver je diverse aanknopingspunten.

Villoldo is heel stellig, en pleit om af te stappen van het westerse denken van genezen om “weer gezond te worden” en dit te transformeren naar het Maya-denken en juist energie te steken in gezond zijn en gezond blijven.

En nu je deze kennis bezit, kun je niet anders dan er wat mee doen. Aanvullend doet Villoldo aan het einde van zijn boek de oproep om naast de verantwoordelijkheid voor onze eigen gezondheid ook onze verantwoordelijkheid te nemen voor de gezondheid van de aarde.

Een inspirerend boek met veel stof tot nadenken én doen. En als je nog niet zo bekend bent met de Maya-filosofie over de vier richtingen van het medicijnwiel en de bijbehorende totemdieren c.q. ontwikkelstadia, geeft dit boek je een bondige en aansprekende introductie.

Ik twijfel tenslotte nog wel of ik het hele, en in mijn ogen ingrijpende, voedingsprogramma wil volgen. Ondanks dat pluk ik al wel de vruchten van kleinere stappen uit het programma zoals het nog bewuster omgaan met welk voedsel ik mijn darmbrein belast. Hopelijk leiden die kleinere stappen van nu in de nabije toekomst tot grotere stappen.

Op het omslag belooft dit boek dat ik maar een paar dagen ben verwijderd van optimale gezondheid. Toe maar, Villoldo legt de lat best hoog voor zichzelf èn voor de lezer!

In mijn geval betekende het een viertal weken, en dan nog heb ik een hele weg te gaan. Maar dankzij dit boek heb ik meer zekerheid dat de weg die ik insla ook de juiste weg is.

Ik houd wel van boeken die diep gaan en die me niet alleen de basis laten zien, maar ook het fundament, en waar dat dan weer uit is opgebouwd.

Het boek is praktisch opgezet volgens dat principe en geeft daarmee houvast en overzicht. Want het is niet niks om je levensstijl te veranderen. Dan is een duidelijk stappenplan met uitleg over het hoe en waarom van die stap heel aangenaam, vind ik.

De afwisseling van praktische informatie en ervaringsverhalen van de schrijver en zijn cliënten maken het voor mij als lezer ook makkelijker om de informatie ook in te laten dalen en toe te willen passen in mijn eigen leven.

Ik heb vooral veel aan de gedetailleerde informatie over voeding en voedingsstoffen en wat die in je lichaam doen. Nu weet ik wat ik zelf kan doen om mijn lichaam te ontgiften en gezond te houden. Het hoofdstuk met recepten gaat daar zeker bij helpen.

Na het lezen van dit boek ben ik vastbesloten een Vision Quest te gaan doen, omdat ik nu weet wat daarbij komt kijken, hoe ik me daarop kan voorbereiden en wat het me kan brengen als ik die heb volbracht. Bewust eenheid te ervaren met Spirit, elke dag. Ik ben heel nieuwsgierig geworden.

Dit boek is een aanrader voor mensen die al weten dat het roer om moet, dat het met voeding en bewustzijn te maken heeft, maar die niet goed weten hoe of waar te beginnen.

Van Alberto Villoldo had ik eerder al verschillende andere boeken gelezen, dus ik verwachtte veel van dit boek en keek er erg naar uit. Niet alleen omdat hij de westerse visie aan het sjamanistische wereldbeeld (uit de Amazone-oerwouden) evenwichtig aan elkaar koppelde in vorige boeken, maar ook omdat dit boek beloofde te gaan over hoe daadwerkelijk ziekte aan te pakken op een manier die gebruik maakt van zowel moderne, westerse kennis als traditionele wijsheid.

Zelf geef ik beroepshalve mensen een steuntje in de rug om op alle levensgebieden aan de slag te gaan om hun gezondheid en gemoedsrust terug te winnen, en de invloed van voeding(smiddelen) op de geest en de emoties. Daar houd ik me al mee bezig vanaf dat mijn (nu ruimschoots volwassen) kinderen baby waren. En sinds ik afgelopen zomer met spoed naar het ziekenhuis werd gebracht en volgespoten met allerlei middelen om me ondanks anafylactische shock bij de levenden te houden, heb ik er een zeer reële klus aan om mijn eigen lijf, geest en ziel op te schonen om weer gezond te worden. Dus een extra steuntje van Alberto Villoldo’s boek kon ik zeker goed gebruiken. Daarnaast verwachtte ik ook voor mij nieuwe inzichten, omdat ik niet de brug tussen westers en Amazone-oerwouden heb in mijn systeem, maar die tussen westers en oosters, Nederlands Indië en China, dus meer ben opgevoed met hoe in de Traditionele Chinese Geneeskunde naar voeding en ziekte en genezen gekeken wordt.

Het boek “Mind Body Spirit” bleek net zo diep groen van binnen als van buiten, en laat zich lezen als een combinatie van een roman, een populair wetenschappelijke verhandeling  door een ouderwets goed vertellende schoolmeester, en een super intrigerend kookboek. Villoldo schrijft heel levendig en boeiend, dus zelfs als het onderwerp je niet gelijk al trekt, lees je waarschijnlijk het boek in één adem uit.

De gedachten waarmee hij naar voren komt in zijn boek, waren voor het grootste gedeelte niet nieuw voor me: de darmen die zo heel zwaar de geest beïnvloeden, dat je “bent wat je eet”, de vervuiling van voedsel die maakt dat het menselijk lichaam niet goed meer weet hoe met voeding om te gaan en er ziek van wordt. De invloed van emoties op het lichaam en dat alleen een “schoon” lichaamssysteem in staat is om eenheidsbewustzijn te ervaren, dat anders het oude hersengedeelte met zijn hang om te vluchten voor angst en pijn en toe te gaan naar alles wat plezier (en kans op voortplanten) belooft. Het belang van het in (kunnen) zetten van het hogere bewustzijn om van schoonheid, wijsheid – en een gezond lichaam – te genieten. Ja, herkenbaar, en mooi hoe hij het onderbouwt met wetenschappelijke gegevens.

Maar dan. De praktische manier waarop hij het inzet als een helend programma. Daar zit hij voor mijn gevoel een tikkeltje tè eenzijdig vast in de wereld van het Amazone-oerwoud, als hij er van uit gaat dat het vanaf de oudheid voor àlle mensen de meest logische voedingsstrategie is om vooral “groen” te eten met zo nu en dan wat dierlijks, als er iets gevangen was.

Helaas. Dat klopt niet helemaal. Wat inmiddels ook bekend is, is dat al in een heel vroeg stadium van de verspreiding na de mens over de aarde de mens heeft leren eten wat de pot schaft. En dat is in oerwoudgebieden, waar het fruit zo van de bomen in je handen valt en het groen sneller aangroeit dan je het eten kunt, inderdaad een goede start geweest voor het creëren van mensen met een spijsverteringsstelsel dat goed “groenvoer” kan verwerken; de echte planteneters.

Mensen die in de prehistorie terechtkwamen in gebieden waar ze het niet zo van planten konden hebben, omdat die het niet zo goed, laat staan zo uitbundig, deden als in de tropen en op gematigde breedtegraden, die moesten “uitwijken” naar meer dierlijk voedsel. En hun spijsverteringssysteem heeft zich daarbij aangepast: zij kunnen vitaminen en mineralen halen uit vlees en orgaanvlees, maar met plantaardig voedsel kunnen ze niet overweg. Ze werden vleeseters uit noodzaak en omdat er toch geen plantaardig voedsel was, verdween de mogelijkheid uit hun spijsverteringsstelsel om planten te kunnen verteren. Daarvoor hebben ze niet langer de “gereedschappen” in hun spijsverteringssysteem.

En dan heb je nog de mensen die al vanaf het ontstaan van de landbouw bezig waren met het verbouwen van hun spijsverteringsstelsel naar een systeem dat goed met granen overweg kon, maar ook met groenten, noten, zaden, en met vlees, de alleseters.

Anno nu heeft iedereen voorouders die zo’n beetje overal vandaan komen, maar dat heeft er niet toe geleid, dat iedereen “alles” kan verteren.

Wie van de combinatie van zijn voorouders een spijsverteringssysteem heeft meegekregen, dat goed is in granen, in “alles”, of in groenten en fruit, die heeft in het huidige tijdsgewricht geluk. Want het is zeer politiek correct om geen of weinig vlees te eten.

Maar wie de pech heeft om een spijsverteringssysteem geërfd te hebben dat voornamelijk op het verteren van dierlijke producten en vetten is ingesteld, die heeft heel erg dikke vette pech, die wordt namelijk heel erg ziek, raakt ondervoed en wordt dik van “opzij gezette niet te verteren voedingscomponenten”.

Dit is iets wat ik aan den lijve heb ondervonden, en waarvan ik nog aan het herstellen ben.

En daardoor kom ik op nog een punt dat ik niet terug heb gevonden in het boek: als iemand heel erg ondervoed is geraakt, dan zal die iemand moeten beginnen met vooral ’s morgens goed te eten om zijn bijna uitgedoofde vuurtje weer op te stoken: het maag-milt vuurtje met de kookpot, waarin warme soep nodig is om weer op dreef te kunnen komen. Geen ontbijt, of koud ontbijt is dan de kortste weg naar de uitgang. Zeggen de oude Chinezen, en weet ik uit eigen ervaring.

Maar ja, met alleen de kennis en wijsheid uit het oerwoud kon hij dat niet weten, dus voeg ik dat er maar aan toe, misschien dat er in een toekomstig boek van hem ook nog kennis hierover bijkomt. Ik hoop het, om te voorkomen dat er meer mensen zo ziek worden als ik ben geweest.

Maar ondanks deze puntjes, vind ik het een schitterend boek dat ik iedereen aanraad!