Het Godsbewijs

Mijn aandacht werd direct op het omslag gericht, mooi zachtgroen met een tak met doorzichtig blad. Als ondertitel lees ik: een poëtisch verhaal…. De titel Het Godsbewijs roept een geheim op dat onthuld gaat worden.

Het boek is geschreven in de roman vorm. Een verhaal over een oudere man die op het punt staat te verhuizen en zijn laatste lezing gaat houden. Het verhaal laat je meegaan in de lezing. Deze persoon wil vertellen over zijn inzichten hoe hij er achter kwam hoe het leven in elkaar zit (door een bijna-doodervaring) en dat de manier van kijken naar het leven de verkeerde kant op is gegaan, namelijk alleen kijken naar het stoffelijke en de geestelijke kant wordt ontkend/verwaarloosd.

Ik vond het boek vrij theatraal geschreven en daardoor afstand scheppen met de lezer. Het klinkt voor mij als een geestelijke die zijn preek voorbereid. Er wordt teruggekeken hoe de mens steeds meer “in de stof” is gaan leven. Maar dat de mens net zoveel geest is. In deze tijd is het belangrijk een andere kijk op het oorspronkelijke denken te ontwikkelen. We zijn stof en geest, niet gescheiden. De persoon in het boek heeft grote behoefte dit te delen, zodat we naar de volgende ontwikkeling kunnen gaan voor de aarde. Dit zou het geheim zijn dat zichtbaar mag worden. Ik miste eigenlijk de verdieping van deze visie, waardoor het niet echt een onthulling vormde.

Op zich is dit al een heel oud thema in de spirituele gedachtegang. Een andere blik op het leven krijgen, meer richten op onze geest, in plaats van alleen het materiële, is zeker de aandacht waard.

Hans Siepel heeft het verhaal vertellend gebracht, waarschijnlijk om het makkelijker leesbaar te maken. Zijn taalgebruik vind ik afstandelijk. Daardoor leest het toch niet als een roman, maar als een les in verhaalvorm gegoten. Zijn gedachtegang is zeker interessant, zoals het idee wat hij aanhaalt over Verlinde, die de zwarte gaten geestenergie noemt. Helaas miste ik diepgang en uitwerking in het verhaal.

Dit boek, Het Godsbewijs geschreven door Hans Siepel, sprak mij gelijk al aan vanwege de zacht groene uitstraling waarop in sierlijke witte letters de titel van het boek staat geschreven. Rechts onder op de voorkant staat in kleine zwarte letters  “Een poëtisch verhaal over universele wijsheid en her ondenkbare”. Hans  Siepel is een  zeer ontwikkeld man op hoog niveau en dat voel je achter de woorden. Zijn bijzondere schrijfstijl is prettig om te lezen en de boodschap van de schrijver is voor iedereen toegankelijk.

Dit boek neemt je mee in de gedachtenwereld van de hoofdpersoon die na een bijna-doodervaring een ontdekking doet en dit met de wereld wil delen. Het verhaal speelt zich exact af in deze tijd en is erg aan te raden voor mensen die er klaar voor zijn om verbanden te leggen en zelf te onderzoeken wat er op dit moment gaande is in de wereld. Wie denkt dat dit boek met harde feiten op tafel komt heeft het mis… Het bewijs is een inzicht van de onderzoekende lezer!

Dit boek is minder geschikt voor degene die zich al ver ontwikkeld heeft en reeds in het bezit is van een groot bewustzijn.

Dit boek heeft vier volle sterren gekregen.

Laat je verrassen!

Inanna, een mede reiziger

Toen ik zag dat dit boek er was, trok de titel en de beschrijving ervan me direct enorm aan. Omdat ik zeker geloof dat er een God (in welke vorm dan ook) bestaat, en dat de bewijzen daarvoor zich in deze tijd lijken op te stapelen. Ik was erg nieuwsgierig naar hoe de schrijver de lezer het bewijs zou leveren van het bestaan van God. Hij heeft mij in elk geval overtuigend bewijs geleverd.