Het gebed

Enkele maanden geleden hoorde ik voor het eerst over Hans Stolp. Ik las in het tijdschrift Bres een artikel over Het gebed en ging in de bibliotheek op zoek naar het boek. Het gebed vond ik niet, wel De mysteriën van Christus, eveneens van Stolp. Ik voelde me een schatgraver die een schat vond, een schatkist vol geheimen die aan me werden uitgelegd. Enthousiast en vervuld van vreugde las ik iedere pagina. Het boek was nog niet uit of Het gebed kwam weer op mijn pad, nu via uitgeverij AnkhHermes. Nieuwsgierig nam ik het ter hand. Wat is dat eigenlijk, bidden? ‘Hoop in bange dagen.’ En tijdens de niet zo bange dagen?

Het gebed is een handzaam boekje van 143 pagina’s (inclusief noten). Vergis je niet, het formaat mag klein zijn, die inhoud is groots. In tien essays belicht Stolp het gebed zoals we dat vroeger kenden en hoe we het nu kunnen invullen. Waar bidden vroeger een gewoonte was, waarbij God gesmeekt werd om hulp bij angst en onmacht, is bidden tegenwoorden een zoektocht naar innerlijke rust, waarbij je het gesprek aan kunt gaan met een hogere macht – die in jezelf stoelt.

‘Bidden is je innerlijk leeg maken, je verheffen boven het alledaagse om te kunnen horen wat van verre of diep van binnenuit tot ons gezegd wordt.’

Een gesprek aangaan is niet gemakkelijk. Het vraagt rust en kalmte, routine en openheid. Stolp legt uit hoe wij in de 21ste eeuw onszelf opnieuw uitvinden en hoe wij een nieuwe vorm van geloven ontwikkelen. Bidden om het vragen – je handen ineenslaan op gezette tijden – is niet meer van deze tijd, al zal het voor sommigen nog werken en dat is goed. In deze nieuwe tijd vergaren we kennis van het hart en hebben een innerlijk weten over de wereld van het licht. In deze bewustzijnsverandering wordt de transformatie van deze tijd zichtbaar; alles verandert, dus zal de manier van bidden ook veranderen.

Het gebed is als een spiegel, waarin je jezelf kunt leren kennen. Ter inspiratie sluit ieder essay af met een gebed. Dat vind ik prettig, want als praktisch mens hou ik ervan een voorbeeldje te krijgen. Het geeft inzicht in hoe divers een gebed kan zijn en de auteur moedigt de lezer dan ook aan het eigen gebed vorm te geven op een manier die bij jou past. Dit mag met woorden, maar mag ook zeker met stilte; de stilte van het hart.

Naar mate ik verder kwam in dit boek, ging ik steeds langzamer lezen. Zoals een wijnproever de wijn laat walsen in een glas, de geur opsnuift en dan een slokje door de mond laat rollen, zo las ik de essays in dit boek. Ieder woord nam ik zorgvuldig in me op en ik weet zeker dat als ik het nog eens lees ik nieuwe dingen ontdek. Dankbaar voor dit geschenk van Uitgeverij AnkhHermes en dankbaar voor de wijze woorden van Stolp draag ik dit boek met me mee; voor de bange dagen maar ook voor de niet zo bange dagen, omdat ik dan meer rust heb te ontdekken wat er te ontdekken valt.

Een handzaam klein blauw boekje met als titel Het gebed, hoop in bange dagen, geschreven door Hans Stolp. Wat bedoelt hij met bidden? Zijn er mogelijk andere invalshoeken? Ik was er nieuwsgierig naar, misschien kon ik er iets uit leren. Dat heb ik zeker gedaan, het boekje bracht me nieuwe inzichten.

Onze tijd is een tijd van overgang. Een oude tijd sterft, een nieuwe wordt geboren. En daarmee ook onze manier van bidden. Waar velen de oude begrippen als God en gebed hebben afgezworen ontstaat een leegte en vanuit die leegte kan er een nieuw zicht komen op de oude woorden en leert men zichzelf op een nieuwe, andere manier verstaan. Het gaat niet om God buiten ons, maar God is de werkelijkheid in onszelf, de Bron van alle leven, de ziel van al wat leeft.

Het gebed is een ontmoeting en daarvoor is stilte belangrijk. In die stilte worden ons soms woorden en beelden aangereikt die verheldering en inzicht in de grote geheimen van het leven geven.

Zo stelt de schrijver: ‘Als we met al onze vragen in ons gebed naar God toegaan, zullen we alleen antwoord horen (want dat antwoord is er altijd, het ligt er alleen maar aan of onze innerlijke oren geopend zijn, zodat we dat antwoord ook kunnen horen), wanneer eerbied en verwondering ons uittillen boven onze ik-gerichtheid en we ons daardoor innerlijk openen voor wat zoveel groter is dan wijzelf.’

Je moet je innerlijk leeg maken om te kunnen horen wat van verre of diep van binnenuit tot ons gezegd wordt. We horen het antwoord weerklinken in onszelf, in ons eigen goddelijke wezen. Dat is iets anders dan smeekbedes gericht aan God.

Een kleine groep mensen zal vasthouden aan de oude vorm van gebed en dat is goed. Anderen hebben alles los gelaten en weer anderen hebben de oude traditie van bidden op een nieuwe manier leren verstaan en geven dat op een andere manier een plaats in hun leven aldus Stolp.

In het boekje staat een prachtig verhaal over een man die antwoord zoekt op de vraag wat bidden eigenlijk is. Juist dat verhaal geeft eigenlijk al veel weer van wat er in de verschillende hoofdstukken wordt uitgelegd. Heel bijzonder vond ik de uitleg van de aloude woorden van het Onze Vader verbonden met de zeven chakra’s en de eigen bewerking van Hans Stolp van dit gebed.

Aan het eind van ieder hoofdstuk staat een gebed, dat heb ik als een mooie afsluiting ervaren. Een mooi en waardevol boekje om geregeld even ter hand te nemen om zo de woorden nog eens goed tot je door te laten dringen.

Een boek over bidden, over het gebed: de titel alleen al laat me stilstaan. Verwachtingsvol ben ik daarom Het gebed van Hans Stolp gaan lezen en het boek stelt niet teleur. Stolp heeft een hele heldere manier van schrijven en helpt je pagina na pagina om verder af te dalen in jezelf en tot stilte te komen. En dat is nodig en welkom: het is juist in deze stilte dat het gebed met God kan ontstaan. Het gebed is in zijn visie geen vragen stellen aan God, maar juist een dialoog met God. Ik ervaar in het lezen van dit boek dat in onuitgesproken woorden een zacht doch zeker innerlijk weten zich aandient waardoor mijn dag en daden zich vullen met bezieling. Dit was een aangename ervaring en letterlijk hartverwarmend.

Hans Stolp slaagt er in om met zijn teksten een meditatieve en geestelijke sfeer op te roepen bij mij als lezer zodat ook mijn hart wordt aangesproken door wat hij schrijft en niet alleen mijn hoofd. Hij heeft me verrast door de praktijk van het bidden van het Onze Vader te verbinden met de zeven chakra’s. Hij laat hiermee zien dat het innerlijke gesprek met de geestelijke wereld in meerdere spirituele tradities onderwezen en gepraktiseerd wordt en in zekere zin universeel is. Het boek is een aansporing om juist in het dagelijks leven mijn aandacht vaker tot verstilling te laten komen, het gebed als achtergrond van de dingen van de dag. De diepte die dit mij als lezer brengt is een betekenisvol cadeau.

Bidden was voor mij vroeger een riedeltje dat ik op moest zeggen, zonder dat ik er iets bij voelde. De stilte bracht mij op latere leeftijd het gebed dat ik zocht. In dit boek wordt mooi omschreven hoe dat blijkbaar voor veel mensen geldt. Waar ik eerst wat moeite had met het woord God, lees ik nu dat woorden eigenlijk vaak tekort schieten en dat de benaming er eigenlijk niet meer toe doet. Ik was verrast door de koppeling van het woord God met spiritualiteit. Zo wordt bijvoorbeeld het ‘Onze Vader’ beschreven in combinatie met de 7 chakra’s. Door die openheid zou ik het boek zeker aanraden bij mensen die op zoek zijn naar verbinding.