Eerlijk kijken naar jezelf

Hans Stolp heeft al meerdere boeken geschreven die ik gelezen heb, voornamelijk over het stervensproces. Bewust worden, een pad naar een liefdevollere manier van kijken. Wil je eerlijk naar jezelf kijken, tot inzichten komen, beter omgaan met anderen en een bewuster mens worden?

Zoals veel mensen beoordeel ik anderen aan wat er goed of fout aan hen is. Zo heb ik zelf een zeer negatieve ervaring met de volwassen dochter van mijn echtgenoot en wil niets met haar te maken hebben, dat is meer dan terecht (in mijn onwetendheid). Het interessante is echter dat ik verder dien te kijken dan de buitenkant, het zou volgens het boek wel eens iets over mezelf kunnen zeggen. Waarom reageer ik zo? Een vraagstelling waardoor ik mezelf leer kennen. Het kan gaan over projectie, spiegel, ego, je karma, je geweten.

Een ander voorbeeld: ik ergerde me aan iemand die zijn grenzen niet kon stellen, gaf hem de schuld van hetgeen er misliep en uiteindelijk bleek dat ik ze zelf óók niet stelde, dat was een levensles die ik nu wel toepas. En dat is innerlijke winst. Het gezegde ‘je ziet de splinter in het oog van de ander maar niet de balk in je eigen oog’ vind ik hier echt wel van toepassing. Wanneer ik eerlijk naar mezelf kijk, is het gemakkelijker om niet in de emotie, onwetendheid – onwil mee te gaan of met andere woorden mezelf voor de zoveelste keer te laten vangen. Ik kan mezelf dan beheersen, dat geeft me kracht en een sereen gevoel. Het moet fantastisch zijn als je dat altijd kan. En daarna kan ik mijn ding dan rustig zeggen. Het vraagt altijd wel een inspanning. Maar het is dat of een slecht gevoel zowel mentaal, fysiek als emotioneel. Emoties behoren niet tot je werkelijke wezen. Dat is namelijk liefde. Ik heb zelf al paranormale ervaringen mogen ervaren en ik kan dat bevestigen. Naar mijn mening behoren emoties tot ons ego.

Eerlijk naar jezelf kijken brengt wijsheid, inzicht, vrede in jezelf. Ik ben nog volop aan mezelf aan het werken. Je kunt ook karmische patronen op het spoor komen, lessen die je dus telkens weer op je pad krijgt. Zo heb ik ook al mijn deel gehad. De kunst is die patronen in te zien, te doorbreken en te groeien. Niet dat dat op 1-2-3 gaat. Mijn relaties zijn daardoor beter geworden – dat wil niet zeggen gemakkelijk, want de ander heeft ook zijn stuk.

Hoe kan het dat iemand zo veroordeelt? Omdat we een andere levensinstelling hebben, onze eigen donkere kanten. Blijkbaar kunnen we het anders zijn van de ander moeilijk aanvaarden. Je dient je dus te concentreren op het positieve in de ander, het negatieve is niet de kern van de ander, je bent zoveel meer dan je gevoelens. Ik vind dat niet gemakkelijk, eigenlijk bijna onmogelijk als het gaat om de dochter van mijn echtgenoot, ik zit er al jaren mee te sukkelen. Ik heb er ook iets uit te leren, ik heb dat ook gedaan en toch blijf ik boos ondanks mijn begrip en mededogen. Het is dus nog niet uitgezuiverd. Als ik negatief denk dan haal ik mezelf naar beneden. Dat kan ook niet de bedoeling zijn. Dus herpak ik mezelf tijdens het negatieve denkpatroon en zeg ‘stop’. Het doet mij denken aan het boek van Gerald Jampolsky Liefde is angst laten varen. Ik stel mij dan toch wel vragen over hoe het met de grenzen gesteld is. Je kunt toch niet over je heen laten lopen? Ik heb toch nog altijd mijn zelfrespect, of is dat ook ego? Relaties zijn een leerschool, zeggen iets over onszelf, dat mag je wel zeggen. Alleen niet iedereen heeft dat door. De geestelijke wereld werkt op ons in waardoor we door onze botsende ego’s onze goddelijke kern tot uiting kunnen brengen, zelfbewustzijn en verwerkelijking.

Ik vraag mij af waarom dat altijd moeilijk moet zijn. Zelfs al weet ik hoe het systeem van ego, projecties, spiegels, enzovoorts in elkaar zit, ik ervaar persoonlijk toch soms nog boosheid. We dienen het goddelijke in de ander te zien. Ik heb nog een hele weg af te leggen zelfs met de inzichten die ik al heb. De ander is je leermeester, neem de projectie terug en zo transformeer je. Eerlijk kijken naar jezelf is ook naar je eenzijdigheid kijken en het aanvaarden van die uitgesproken karaktereigenschappen. Zo ben ik bijvoorbeeld in bepaalde situaties nogal ongeduldig: dan erger ik me aan mensen die iets niet (meteen) snappen. De tip is dan het eerlijk kijken te gebruiken op de goede momenten en dan bezit je zeggenschap over je ego. Dat is allemaal wel gemakkelijker gezegd dan gedaan; het is zeker een kwestie van oefenen.

Ik vond het een heel interessant en gemakkelijk leesbaar boek, er zijn wel dingen die ik al toepas maar ja, het ego is taai. Als je nog niet thuis bent in bewustwording is dit een heel goed boek dat je belangrijke informatie verstrekt, dat je doet nadenken over jezelf, tot inzichten kan brengen. Het vraagt wel inspanning en het is een hele uitdaging om een bewuster en beter mens te worden. Persoonlijk vond ik dat Hans Stolp te veel uitweidde over ‘het geestelijke’ want misschien zorgt dat bij sommigen voor weerstand.