In 'De verborgen zin van dementie' beschrijft Hans Stolp een andere manier van omgaan met dementie en dementerenden, namelijk vanuit het hart. Op dit moment lijden in Nederland zo'n 260. 000 mensen aan dementie en dit worden er elk jaar meer.
In 'De verborgen zin van dementie' beschrijft Hans Stolp een andere manier van omgaan met dementie en dementerenden, namelijk vanuit het hart. Op dit moment lijden in Nederland zo'n 260.000 mensen aan dementie en dit worden er elk jaar meer.
Dementie is een ziekte die bij veel mensen angst oproept. Geheugenverlies, verlies van decorum en het niet meer herkennen van geliefden zijn voor de zieke zelf en alle betrokkenen immers zeer ingrijpend. Daarbij komt dat dementie (nog) niet te genezen is. Omdat mensen deze ziekte steeds vaker als een uitzichtloos lijden zien, wordt er ook steeds vaker in een vroegtijdig stadium gekozen voor euthanasie.
Hans Stolp geeft met zijn andere kijk op dementie een mogelijke oplossing voor dit snelgroeiende maatschappelijke probleem. Hij laat ons een andere kant zien: de verborgen geestelijke groei die dementie kan bieden. Van buitenaf gezien lijkt dementie zinloos: wat is de betekenis van geheugenverlies of het niet meer herkennen van geliefden?
Dementerenden brengen, nadat ‘plicht’ en ‘moeten’ zijn losgelaten, namelijk nieuwe mogelijkheden in zichzelf aan het licht. Deze transformatie richting zachtheid en vrijheid maakt het mogelijk om een volgend leven meer bevrijd en ontlast te beginnen. Het is de hoogste tijd om de spirituele aspecten die met de ziekte dementie verbonden zijn te belichten, zodat we anders tegen de ziekte gaan aankijken en vooral anders met dementerenden zullen omgaan.
In 'De verborgen zin van dementie' beschrijft Hans Stolp een andere manier van omgaan met dementie en dementerenden, namelijk vanuit het hart. Op dit moment lijden in Nederland zo'n 260.000 mensen aan dementie en dit worden er elk jaar meer.
Dementie is een ziekte die bij veel mensen angst oproept. Geheugenverlies, verlies van decorum en het niet meer herkennen van geliefden zijn voor de zieke zelf en alle betrokkenen immers zeer ingrijpend. Daarbij komt dat dementie (nog) niet te genezen is. Omdat mensen deze ziekte steeds vaker als een uitzichtloos lijden zien, wordt er ook steeds vaker in een vroegtijdig stadium gekozen voor euthanasie.
Hans Stolp geeft met zijn andere kijk op dementie een mogelijke oplossing voor dit snelgroeiende maatschappelijke probleem. Hij laat ons een andere kant zien: de verborgen geestelijke groei die dementie kan bieden. Van buitenaf gezien lijkt dementie zinloos: wat is de betekenis van geheugenverlies of het niet meer herkennen van geliefden?
Dementerenden brengen, nadat ‘plicht’ en ‘moeten’ zijn losgelaten, namelijk nieuwe mogelijkheden in zichzelf aan het licht. Deze transformatie richting zachtheid en vrijheid maakt het mogelijk om een volgend leven meer bevrijd en ontlast te beginnen. Het is de hoogste tijd om de spirituele aspecten die met de ziekte dementie verbonden zijn te belichten, zodat we anders tegen de ziekte gaan aankijken en vooral anders met dementerenden zullen omgaan.
Dementie was altijd een ver van mijn bed verhaal, iets voor anderen. Totdat het opeens heel dichtbij kwam en ik niet langer kon wegkijken. Dementie is ...
Lees recensie
Dementie was altijd een ver van mijn bed verhaal, iets voor anderen. Totdat het opeens heel dichtbij kwam en ik niet langer kon wegkijken. Dementie is confronterend en ook hartverscheurend, zowel voor de patiënt als voor diegene die er dichtbij staat. Dus toen ik de titel van dit boek las hoopte ik dat ik hierin de antwoorden kon vinden die mij bezig hielden toen dementie wel heel dichtbij kwam.
Mijn eerste indruk van het boek was iets van verbazing. Ik dacht: wat een compact boek, dat heb ik zo uit. Dat laatste klopt ook wel maar de inhoud was kort, krachtig en verhelderend. De omslag van het boek, een figuur in de nevelen gehuld, past perfect bij dit boek. Dementie is als mist, af en toe zie je een glimp van de persoon om ten slotte te verdwijnen, opgeslokt door de mist.
Ik hoopte antwoorden te vinden in dit boek over mijn vragen over dementie en wat dat betreft heeft dit boek mijn verwachtingen overtroffen. De auteur, Hans Stolp, laat je kennismaken met dementie, welke vormen er zijn en in welke gradaties deze ziekte voorkomt. Opvallend is dat vooral vrouwen deze ziekte krijgen en dat roept de vraag op: waarom zoveel vrouwen? Het uitgangspunt van de auteur is dat dementie veel mensen treft die een onverwerkt verleden hebben. Vrouwen zijn bij uitstek de mensen die ook nu nog de meeste zorgtaken op zich nemen en hun verleden en eigen ik ergens parkeren, om er pas aandacht aan te besteden als ze ooit tijd hebben, tot het te laat is.
Dementie geeft hun de kans om alsnog het verleden te herleven en hiermee in het reine te komen opdat ze voor het overlijden vrede hebben gevonden met zichzelf. Dementie maakt de wereld van de persoon steeds een beetje kleiner, de buitenwereld (wat ooit zo belangrijk was) bestaat voor hun niet meer. De auteur laat je inzien dat de zieke de greep op de werkelijkheid dan wel verliest maar dat zijn gevoelens nog steeds intact zijn. Dat liefde en compassie instrumenten zijn om een dementerende te verzorgen. Dat je niet over maar met de dementerende moet praten en dat betekent dat de verzorgende de moeilijke taak heeft om zich steeds te verplaatsen in de wereld van de dementerende. Dat het leven van een dementerende ook nog zinvol kan zijn, ook voor hun naasten. Dat kinderen hun vader of moeder pas bij deze ziekte echt leren kennen of dan pas een band voelen, zijn soms alsnog cadeautjes voor de ziel.
Ik ben blij dat ik dit boek heb mogen lezen, het heeft mij een andere kijk gegeven op omgaan met dementie. Als ik in de toekomst weer met deze ziekte te maken krijg dan hoop ik dat ik mij dit boek zal herinneren en dat dementie niet het einde van de wereld hoeft te zijn.
Dit boek heeft mij geraakt omdat het verder gaat dan het benoemen wat dementie betekent. De feiten over de ziekte kun je ook wel opzoeken op internet. De auteur laat je nadenken over de spirituele kant van dementie en hoe belangrijk het is om onze hersens iedere dag opnieuw te stimuleren en dus niet alleen zorg te dragen voor ons lichaam maar ook voor onze geest. In het besef dat dementie over pak ‘m beet 20 jaar de meest voorkomende ziekte zal zijn, dan heeft de auteur mij met dit boek wel overtuigd dat het onderhouden van de geest net zo belangrijk is als zorgen voor ons lichaam.
Lees minder
Dit boek maakt deel uit van de serie Denken met je hart en heeft, net als het boek over eenzaamheid, een mooi handzaam formaat met een mooie, ...
Lees recensie
Dit boek maakt deel uit van de serie Denken met je hart en heeft, net als het boek over eenzaamheid, een mooi handzaam formaat met een mooie, stevige kaft. De foto van een mistig bos is heel stemmig en illustreert heel goed de staat waarin de geest van een dementerende zich bevindt. Net als door het boek over eenzaamheid laat Hans Stolp een andere kant zien van verschijnselen, die wij in onze maatschappij normaal gesproken niet echt waarderen en het liefst niet bespreken.
Ik word erg blij van dit boek. Het begint met twee mooie gedichten en bij de eerste bezinning wordt meteen duidelijk dat het boek ons iets moois te vertellen heeft. Het gaat over mildheid, empathie, respect en waardevol leven van de dementerende samen met zijn omgeving/mantelzorgers. Het boek verwoordt eigenlijk precies wat ik tijdens het ziekteproces van mijn moeder heb ervaren: ik kon eindelijk op hartsniveau contact met haar maken, wat ons bij leven niet zo gemakkelijk afging. Ik zag het kleine meisje in mijn moeder. Ik voelde me voor het eerst écht gezien door m’n moeder en dat was voor ons beiden helend en gaf veel rust en dankbaarheid, ook omdat zij het zelf niet gemakkelijk heeft gehad tijdens haar jeugd en latere leven. Ik zag wel de uiterlijke aftakeling, maar vanbinnen voelde ze rijk aan. Hans Stolp schetst dit innerlijke geestelijke rijpingsproces heel erg mooi in dit boek. Net als overigens de zware, maar mooie taak voor de mantelzorgers van een dementerende om het proces van de overgang naar de dood zo goed mogelijk te ondersteunen, zodat de dementerende zonder onnodige ballast over kan gaan naar het geestelijke leven.
Ik vind dat Hans Stolp dingen helder kan maken, bijvoorbeeld het verschil tussen lange- en kortetermijngeheugen, het verschil tussen ouderdomsvergeetachtigheid en dementie, het verzorgen van ons geheugen, de vier verschillende fases van de ziekte en hoe daarin te handelen en de veranderende manier van communiceren van de dementerende. Als we ons open durven stellen voor wat de dementerende ons wil vertellen, kan deze onze leermeester worden in plaats van andersom. De betekenis van het woord dementie vind ik ook heel verhelderend: “De geest heeft zich teruggetrokken, is dus niet ziek.” Het denken wordt aangetast, maar niet het vermogen tot voelen en beleven. Er ontstaat bewustzijn buiten de fysieke hersenen om.
Kortom: een fijn, beknopt boek voor mensen die te maken hebben (gehad) met dementie in hun omgeving. Dit boek biedt een mooi houvast in de grote stroom (medische) informatie die er over dit onderwerp bestaat. En het geeft troost: er is een manier van omgang met en kijken naar een dementerende, die recht doet aan alle betrokkenen, één die helend is voor beide ‘partijen’.
Lees minder
De verborgen zin van dementie kwam op mijn pad tegelijk met een ander boek over dementie, geschreven vanuit de ervaring van een verpleeghuisbewoner ...
Lees recensie
De verborgen zin van dementie kwam op mijn pad tegelijk met een ander boek over dementie, geschreven vanuit de ervaring van een verpleeghuisbewoner die tevens werkt als verpleegkundige. Eerst las ik dat andere boek. Daarna dit boek, geschreven door Hans Stolp. Beide gelezen vanuit mijn betrokkenheid als dochter bij een vader die worstelt met dementie. In de hoop mijn vader beter te kunnen begrijpen in zijn proces, en hem waar nodig te kunnen steunen. Aangezien ik op twee uur reisafstand woon, en hem te weinig bezoek, zoek ik meer manieren om hem nabij te zijn.
De omslag van het boek is een foto van een mens in een mistig bos. De contouren van dit mens zijn zichtbaar, en ook is te zien dat hij of zij met het gezicht naar ons toe gewend staat. Een mooie metafoor voor wat dit boek ons – naasten van de mens met dementie – meegeeft.
Waarover gaat dit boek? Is het mogelijk, zo vraagt de auteur ons – naasten – om je niet alleen maar blind te staren op de afbraak en het verlies, maar dwars daardoorheen iets te zien oplichten? Bedoelt wordt de winst van een geestelijke groei, zowel voor de mens met dementie zelf, als ook voor zijn of haar naaste – geliefde, familielid, verzorgende. Hoe leer je als naaste van een mens die worstelt met dementie naar hem of haar te luisteren? Hoe begrijp je wat hij of zij ons wil zeggen? Verwondering over de scheppingskracht in zijn of haar manier van communiceren is het startpunt. Hierdoor leren we kijken achter de façade van afbraak, verlies en tragiek.
Het boek geeft praktische handvatten om vanuit liefde voor de naaste met dementie hem of haar terzijde te staan. Allereerst middels het bieden van een warm luisterend oor, of middels muziek. Verder zijn humor en het creatief gebruiken van speelsheid in de communicatie waardevol. Naast muziektherapie zijn ook andere kunstzinnige therapieën behulpzaam, evenals therapieën waarbij je de persoon aanraakt, of stimuleert tot (lichaams)beweging. Ook yoga of meditatie kan helpen. Kennis van zijn of haar biografie is soms van grote betekenis.
Hoe ga je vanuit liefde om met je naaste die te maken heeft met dementie? Allereerst praat je met hem of haar (in plaats van over hem of haar). Daarbij is het in de eerste fase van de ziekte nog mogelijk om de persoon een keuze te bieden. Heel belangrijk is het je te realiseren dat hij of zij jouw geestelijk leermeester kan zijn, afhankelijk van jouw vermogen om dit toe te laten.
Wie open staat voor de ervaringen en inzichten in dit boek, wie deze met een open hart toelaat, kan de winst ervaren van een verborgen geestelijke groei. Een groei zowel voor zichzelf, als ook voor de naaste met dementie, die zich gesteund kan voelen in het vaak eenzame proces. Dit is mogelijk doordat de geest van de zieke niet ziek is. Weliswaar worden het denkvermogen en het geheugen naarmate de ziekte vordert steeds verder aangetast, maar het vermogen tot voelen en beleven blijft bij dementie wel intact. De zieke krijgt de gelegenheid onverwerkte ervaringen alsnog te verwerken, en oude herinneringen te transformeren. Zo gezien biedt deze ziekte, die zo duidelijk zichtbaar is, de mogelijkheid om te genezen wat onzichtbaar is.
Dit rijke boek heeft mij veel gebracht. Ik raad het iedereen aan die een naaste heeft met dementie. Verder zou ik het boek ook willen aanbevelen aan mensen die op een wat grotere afstand staan tot mensen met dementie, want de ziekte grijpt wereldwijd om zich heen. Wat een struikelblok bij het lezen zou kunnen zijn, is de stelligheid waarmee de auteur ideeën poneert vanuit zijn achtergrond in theologie en psychologie, en met name in de antroposofie. Wie zich daaraan echter niet stoort, en wie in het achterhoofd houdt dat ieder zo zijn of haar eigen denk- en belevingswereld heeft, heeft met dit boek een sleutel in handen om voor zichzelf de poort te openen tot geestelijke groei, en om tegelijkertijd zijn naaste met dementie te begeleiden in eenzelfde proces.
Lees minder
Het boek heeft een mooi, handzaam formaat en het omslag bevat bescheiden grijstinten. De foto in de mist vertelt al een verhaal!
Op bladzijde 13 ...
Lees recensie
Het boek heeft een mooi, handzaam formaat en het omslag bevat bescheiden grijstinten. De foto in de mist vertelt al een verhaal!
Op bladzijde 13 staat: “Aan die stille, onzichtbare arbeid is dit boek gewijd.” Zo te kunnen/mogen kijken naar de verborgen arbeid die dementerenden zo vaak in stilte verrichten, maakte dat mijn wereld daar weer een stukje groter van werd.
De vertaling van het woord dementie betekent: de geest heeft zicht teruggetrokken/is weg. Dit leert ons dat de geest niet ziek is maar zich heeft teruggetrokken, gedeeltelijk tot buiten het lichaam. De uitleg waarom meer vrouwen dan mannen de ziekte krijgen maakt veel duidelijk. Het is heel bijzonder om te lezen dat onverwerkt verdriet, trauma’s en alles wat nog aan verwerking toe is, in deze staat van ‘zijn’ kan worden verwerkt, om dan de geestelijke wereld met minder belasting te mogen binnentreden!
In dit boek worden ook hele praktische zaken benoemd, bijvoorbeeld hoe je iemand met dementie kunt benaderen, gesprekken kunt hebben en zoals Stolp dit zo mooi noemt het ‘spel’ kunt spelen, een heilig spel! Ook de vier stadia van dementie zijn heel mooi uitgeschreven. Daarnaast is de aandacht die hij besteedt aan de verzorgenden van dementerende mensen essentieel. Uit ervaring heel herkenbaar! Beroep doen op het voelende element! Ook het kiezen voor euthanasie omdat deze levensfase nutteloos zou zijn, en dat wat op deze manier ontnomen wordt, zorgt voor inzicht.
Wat mij ook erg aanspreekt in dit boek is de duidelijke uitleg met betrekking tot ouderdomsvergeetachtigheid en dementie; korte- en langetermijngeheugen en de te volgen ‘regels’ bij het benaderen van iemand met dementie. Zowel het praktische als het spirituele wordt met elkaar verbonden en uitgelegd. Het is echt een geweldig boek met weer een bredere, maar vooral diepzinnigere kijk op het proces dat iemand met dementie doorloopt.
Voor een ieder die dementie van alle kanten zou willen ‘bekijken’ is dit een heel mooi, leerzaam en spiritueel geschreven boek! Ik zal het zeker aanraden in mijn omgeving.
Lees minderTen geleide 11
De verborgen zin van dementie 15
Een eerste bezinning 17
1. Dementie: een uitdaging voor mantelzorgers 21
2. De verschillende vormen van dementie en het verloop van de ziekte 29
3. Euthanasie als antwoord op dementie? 42
4. Dementie en onze herinneringen 51
5. Het offer van verzorgenden en mantelzorgers 59
6. Het beroemde nonnenonderzoek: geestkracht helpt om dementie te voorkomen 66
7. Inzicht in de biografie van de dementerende 74
8. Hoe kun je het beste omgaan met een dementerende? 82
9. De therapeutische zorg voor dementerende mensen 93
10. De taal van dementerenden leren begrijpen 100
11. Het wonder van de terminale helderheid 107
12. Een aantal kanttekeningen tot slot 117
Bijlage 119
Noten 123
Dementie was altijd een ver van mijn bed verhaal, iets voor anderen. Totdat het opeens heel dichtbij kwam en ik niet langer kon wegkijken. Dementie is ...
Lees recensie
Dementie was altijd een ver van mijn bed verhaal, iets voor anderen. Totdat het opeens heel dichtbij kwam en ik niet langer kon wegkijken. Dementie is confronterend en ook hartverscheurend, zowel voor de patiënt als voor diegene die er dichtbij staat. Dus toen ik de titel van dit boek las hoopte ik dat ik hierin de antwoorden kon vinden die mij bezig hielden toen dementie wel heel dichtbij kwam.
Mijn eerste indruk van het boek was iets van verbazing. Ik dacht: wat een compact boek, dat heb ik zo uit. Dat laatste klopt ook wel maar de inhoud was kort, krachtig en verhelderend. De omslag van het boek, een figuur in de nevelen gehuld, past perfect bij dit boek. Dementie is als mist, af en toe zie je een glimp van de persoon om ten slotte te verdwijnen, opgeslokt door de mist.
Ik hoopte antwoorden te vinden in dit boek over mijn vragen over dementie en wat dat betreft heeft dit boek mijn verwachtingen overtroffen. De auteur, Hans Stolp, laat je kennismaken met dementie, welke vormen er zijn en in welke gradaties deze ziekte voorkomt. Opvallend is dat vooral vrouwen deze ziekte krijgen en dat roept de vraag op: waarom zoveel vrouwen? Het uitgangspunt van de auteur is dat dementie veel mensen treft die een onverwerkt verleden hebben. Vrouwen zijn bij uitstek de mensen die ook nu nog de meeste zorgtaken op zich nemen en hun verleden en eigen ik ergens parkeren, om er pas aandacht aan te besteden als ze ooit tijd hebben, tot het te laat is.
Dementie geeft hun de kans om alsnog het verleden te herleven en hiermee in het reine te komen opdat ze voor het overlijden vrede hebben gevonden met zichzelf. Dementie maakt de wereld van de persoon steeds een beetje kleiner, de buitenwereld (wat ooit zo belangrijk was) bestaat voor hun niet meer. De auteur laat je inzien dat de zieke de greep op de werkelijkheid dan wel verliest maar dat zijn gevoelens nog steeds intact zijn. Dat liefde en compassie instrumenten zijn om een dementerende te verzorgen. Dat je niet over maar met de dementerende moet praten en dat betekent dat de verzorgende de moeilijke taak heeft om zich steeds te verplaatsen in de wereld van de dementerende. Dat het leven van een dementerende ook nog zinvol kan zijn, ook voor hun naasten. Dat kinderen hun vader of moeder pas bij deze ziekte echt leren kennen of dan pas een band voelen, zijn soms alsnog cadeautjes voor de ziel.
Ik ben blij dat ik dit boek heb mogen lezen, het heeft mij een andere kijk gegeven op omgaan met dementie. Als ik in de toekomst weer met deze ziekte te maken krijg dan hoop ik dat ik mij dit boek zal herinneren en dat dementie niet het einde van de wereld hoeft te zijn.
Dit boek heeft mij geraakt omdat het verder gaat dan het benoemen wat dementie betekent. De feiten over de ziekte kun je ook wel opzoeken op internet. De auteur laat je nadenken over de spirituele kant van dementie en hoe belangrijk het is om onze hersens iedere dag opnieuw te stimuleren en dus niet alleen zorg te dragen voor ons lichaam maar ook voor onze geest. In het besef dat dementie over pak ‘m beet 20 jaar de meest voorkomende ziekte zal zijn, dan heeft de auteur mij met dit boek wel overtuigd dat het onderhouden van de geest net zo belangrijk is als zorgen voor ons lichaam.
Lees minder
Dit boek maakt deel uit van de serie Denken met je hart en heeft, net als het boek over eenzaamheid, een mooi handzaam formaat met een mooie, ...
Lees recensie
Dit boek maakt deel uit van de serie Denken met je hart en heeft, net als het boek over eenzaamheid, een mooi handzaam formaat met een mooie, stevige kaft. De foto van een mistig bos is heel stemmig en illustreert heel goed de staat waarin de geest van een dementerende zich bevindt. Net als door het boek over eenzaamheid laat Hans Stolp een andere kant zien van verschijnselen, die wij in onze maatschappij normaal gesproken niet echt waarderen en het liefst niet bespreken.
Ik word erg blij van dit boek. Het begint met twee mooie gedichten en bij de eerste bezinning wordt meteen duidelijk dat het boek ons iets moois te vertellen heeft. Het gaat over mildheid, empathie, respect en waardevol leven van de dementerende samen met zijn omgeving/mantelzorgers. Het boek verwoordt eigenlijk precies wat ik tijdens het ziekteproces van mijn moeder heb ervaren: ik kon eindelijk op hartsniveau contact met haar maken, wat ons bij leven niet zo gemakkelijk afging. Ik zag het kleine meisje in mijn moeder. Ik voelde me voor het eerst écht gezien door m’n moeder en dat was voor ons beiden helend en gaf veel rust en dankbaarheid, ook omdat zij het zelf niet gemakkelijk heeft gehad tijdens haar jeugd en latere leven. Ik zag wel de uiterlijke aftakeling, maar vanbinnen voelde ze rijk aan. Hans Stolp schetst dit innerlijke geestelijke rijpingsproces heel erg mooi in dit boek. Net als overigens de zware, maar mooie taak voor de mantelzorgers van een dementerende om het proces van de overgang naar de dood zo goed mogelijk te ondersteunen, zodat de dementerende zonder onnodige ballast over kan gaan naar het geestelijke leven.
Ik vind dat Hans Stolp dingen helder kan maken, bijvoorbeeld het verschil tussen lange- en kortetermijngeheugen, het verschil tussen ouderdomsvergeetachtigheid en dementie, het verzorgen van ons geheugen, de vier verschillende fases van de ziekte en hoe daarin te handelen en de veranderende manier van communiceren van de dementerende. Als we ons open durven stellen voor wat de dementerende ons wil vertellen, kan deze onze leermeester worden in plaats van andersom. De betekenis van het woord dementie vind ik ook heel verhelderend: “De geest heeft zich teruggetrokken, is dus niet ziek.” Het denken wordt aangetast, maar niet het vermogen tot voelen en beleven. Er ontstaat bewustzijn buiten de fysieke hersenen om.
Kortom: een fijn, beknopt boek voor mensen die te maken hebben (gehad) met dementie in hun omgeving. Dit boek biedt een mooi houvast in de grote stroom (medische) informatie die er over dit onderwerp bestaat. En het geeft troost: er is een manier van omgang met en kijken naar een dementerende, die recht doet aan alle betrokkenen, één die helend is voor beide ‘partijen’.
Lees minder
De verborgen zin van dementie kwam op mijn pad tegelijk met een ander boek over dementie, geschreven vanuit de ervaring van een verpleeghuisbewoner ...
Lees recensie
De verborgen zin van dementie kwam op mijn pad tegelijk met een ander boek over dementie, geschreven vanuit de ervaring van een verpleeghuisbewoner die tevens werkt als verpleegkundige. Eerst las ik dat andere boek. Daarna dit boek, geschreven door Hans Stolp. Beide gelezen vanuit mijn betrokkenheid als dochter bij een vader die worstelt met dementie. In de hoop mijn vader beter te kunnen begrijpen in zijn proces, en hem waar nodig te kunnen steunen. Aangezien ik op twee uur reisafstand woon, en hem te weinig bezoek, zoek ik meer manieren om hem nabij te zijn.
De omslag van het boek is een foto van een mens in een mistig bos. De contouren van dit mens zijn zichtbaar, en ook is te zien dat hij of zij met het gezicht naar ons toe gewend staat. Een mooie metafoor voor wat dit boek ons – naasten van de mens met dementie – meegeeft.
Waarover gaat dit boek? Is het mogelijk, zo vraagt de auteur ons – naasten – om je niet alleen maar blind te staren op de afbraak en het verlies, maar dwars daardoorheen iets te zien oplichten? Bedoelt wordt de winst van een geestelijke groei, zowel voor de mens met dementie zelf, als ook voor zijn of haar naaste – geliefde, familielid, verzorgende. Hoe leer je als naaste van een mens die worstelt met dementie naar hem of haar te luisteren? Hoe begrijp je wat hij of zij ons wil zeggen? Verwondering over de scheppingskracht in zijn of haar manier van communiceren is het startpunt. Hierdoor leren we kijken achter de façade van afbraak, verlies en tragiek.
Het boek geeft praktische handvatten om vanuit liefde voor de naaste met dementie hem of haar terzijde te staan. Allereerst middels het bieden van een warm luisterend oor, of middels muziek. Verder zijn humor en het creatief gebruiken van speelsheid in de communicatie waardevol. Naast muziektherapie zijn ook andere kunstzinnige therapieën behulpzaam, evenals therapieën waarbij je de persoon aanraakt, of stimuleert tot (lichaams)beweging. Ook yoga of meditatie kan helpen. Kennis van zijn of haar biografie is soms van grote betekenis.
Hoe ga je vanuit liefde om met je naaste die te maken heeft met dementie? Allereerst praat je met hem of haar (in plaats van over hem of haar). Daarbij is het in de eerste fase van de ziekte nog mogelijk om de persoon een keuze te bieden. Heel belangrijk is het je te realiseren dat hij of zij jouw geestelijk leermeester kan zijn, afhankelijk van jouw vermogen om dit toe te laten.
Wie open staat voor de ervaringen en inzichten in dit boek, wie deze met een open hart toelaat, kan de winst ervaren van een verborgen geestelijke groei. Een groei zowel voor zichzelf, als ook voor de naaste met dementie, die zich gesteund kan voelen in het vaak eenzame proces. Dit is mogelijk doordat de geest van de zieke niet ziek is. Weliswaar worden het denkvermogen en het geheugen naarmate de ziekte vordert steeds verder aangetast, maar het vermogen tot voelen en beleven blijft bij dementie wel intact. De zieke krijgt de gelegenheid onverwerkte ervaringen alsnog te verwerken, en oude herinneringen te transformeren. Zo gezien biedt deze ziekte, die zo duidelijk zichtbaar is, de mogelijkheid om te genezen wat onzichtbaar is.
Dit rijke boek heeft mij veel gebracht. Ik raad het iedereen aan die een naaste heeft met dementie. Verder zou ik het boek ook willen aanbevelen aan mensen die op een wat grotere afstand staan tot mensen met dementie, want de ziekte grijpt wereldwijd om zich heen. Wat een struikelblok bij het lezen zou kunnen zijn, is de stelligheid waarmee de auteur ideeën poneert vanuit zijn achtergrond in theologie en psychologie, en met name in de antroposofie. Wie zich daaraan echter niet stoort, en wie in het achterhoofd houdt dat ieder zo zijn of haar eigen denk- en belevingswereld heeft, heeft met dit boek een sleutel in handen om voor zichzelf de poort te openen tot geestelijke groei, en om tegelijkertijd zijn naaste met dementie te begeleiden in eenzelfde proces.
Lees minder
Het boek heeft een mooi, handzaam formaat en het omslag bevat bescheiden grijstinten. De foto in de mist vertelt al een verhaal!
Op bladzijde 13 ...
Lees recensie
Het boek heeft een mooi, handzaam formaat en het omslag bevat bescheiden grijstinten. De foto in de mist vertelt al een verhaal!
Op bladzijde 13 staat: “Aan die stille, onzichtbare arbeid is dit boek gewijd.” Zo te kunnen/mogen kijken naar de verborgen arbeid die dementerenden zo vaak in stilte verrichten, maakte dat mijn wereld daar weer een stukje groter van werd.
De vertaling van het woord dementie betekent: de geest heeft zicht teruggetrokken/is weg. Dit leert ons dat de geest niet ziek is maar zich heeft teruggetrokken, gedeeltelijk tot buiten het lichaam. De uitleg waarom meer vrouwen dan mannen de ziekte krijgen maakt veel duidelijk. Het is heel bijzonder om te lezen dat onverwerkt verdriet, trauma’s en alles wat nog aan verwerking toe is, in deze staat van ‘zijn’ kan worden verwerkt, om dan de geestelijke wereld met minder belasting te mogen binnentreden!
In dit boek worden ook hele praktische zaken benoemd, bijvoorbeeld hoe je iemand met dementie kunt benaderen, gesprekken kunt hebben en zoals Stolp dit zo mooi noemt het ‘spel’ kunt spelen, een heilig spel! Ook de vier stadia van dementie zijn heel mooi uitgeschreven. Daarnaast is de aandacht die hij besteedt aan de verzorgenden van dementerende mensen essentieel. Uit ervaring heel herkenbaar! Beroep doen op het voelende element! Ook het kiezen voor euthanasie omdat deze levensfase nutteloos zou zijn, en dat wat op deze manier ontnomen wordt, zorgt voor inzicht.
Wat mij ook erg aanspreekt in dit boek is de duidelijke uitleg met betrekking tot ouderdomsvergeetachtigheid en dementie; korte- en langetermijngeheugen en de te volgen ‘regels’ bij het benaderen van iemand met dementie. Zowel het praktische als het spirituele wordt met elkaar verbonden en uitgelegd. Het is echt een geweldig boek met weer een bredere, maar vooral diepzinnigere kijk op het proces dat iemand met dementie doorloopt.
Voor een ieder die dementie van alle kanten zou willen ‘bekijken’ is dit een heel mooi, leerzaam en spiritueel geschreven boek! Ik zal het zeker aanraden in mijn omgeving.
Lees minderTen geleide 11
De verborgen zin van dementie 15
Een eerste bezinning 17
1. Dementie: een uitdaging voor mantelzorgers 21
2. De verschillende vormen van dementie en het verloop van de ziekte 29
3. Euthanasie als antwoord op dementie? 42
4. Dementie en onze herinneringen 51
5. Het offer van verzorgenden en mantelzorgers 59
6. Het beroemde nonnenonderzoek: geestkracht helpt om dementie te voorkomen 66
7. Inzicht in de biografie van de dementerende 74
8. Hoe kun je het beste omgaan met een dementerende? 82
9. De therapeutische zorg voor dementerende mensen 93
10. De taal van dementerenden leren begrijpen 100
11. Het wonder van de terminale helderheid 107
12. Een aantal kanttekeningen tot slot 117
Bijlage 119
Noten 123