ADHD

Mijn eigen reis in de wereld van ADHD is nog maar net begonnen en ik heb al gemerkt dat het heel makkelijk is om een negatieve kijk te hebben op deze verzameling van kenmerken die we ADHD noemen. Er wordt vooral benadrukt wat je allemaal niet kan als je je door ADHD beperkt voelt in het leven. Maar ik was op zoek naar de positieve geluiden; de unieke kwaliteiten van mensen die leven met ADHD. En ik hoopte dat verfrissende perspectief te vinden in dit boek van Thom Hartmann. Een visie waarin ADHD niet als stoornis of ‘mankement’ wordt benaderd, maar juist wordt bezien als een positieve evolutionaire ontwikkeling. Een verklaring voor de waarneembare verschillen die er zijn tussen ons mensen. Een visie over een jager in een boerenwereld.

En deze visie van Thom Hartmann begon voor mij steeds logischer te klinken naar mate ik verder door het boek heen las. De inleiding vond ik best zware kost. Veel wetenschappelijke termen en verwijzingen naar onderzoeken. Ik was blij te merken dat de rest van het boek een stuk makkelijker leesbaar was, ondanks dat er regelmatig verwezen blijft worden naar wetenschappelijk onderzoek. De criteria van ADHD die in het begin van het boek worden beschreven geven niet alleen zicht op hoe de wereld er tot nu toe naar gekeken heeft. Thom Hartmann laat hiermee ook zien hoe deze kenmerken in de, door de schrijver voorgestelde, context van jagers en boeren te plaatsen is. En juist omdat de visie van Thom Hartmann zo anders is als wat eerder als de juiste verklaring voor ADHD werd gezien, is het prettig om beide kanten belicht te zien worden. Ik heb daarmee ook het gevoel door de schrijver uitgedaagd te worden zelf te blijven nadenken en reflecteren op wat hij schrijft.

De metaforen die Thom Hartmann gebruikt bij het beschrijven van de verschillen tussen jagers en boeren helpen me bij het begrijpen van deze twee groepen mensen. Hij schrijft bijvoorbeeld over het verschil in de werking van de thalamus. Hij gebruikt hiervoor de beeldspraak van open en gesloten kraantjes en de vis die de oppervlakte doorbreekt. De toevoeging van de bekende behoeftepiramide van Maslow gaf me ook veel inzicht als verklaring voor wat een jager een jager maakt. Of zoals we de jager na het lezen van dit boek kunnen noemen; een mens met kenmerken van ADHD.

Al met al zou ik het boek zeker aanraden als je geïnteresseerd bent in een andere, verfrissende kijk op ADHD. Als je bereid bent om met een nieuwe open blik naar te kijken naar de ontwikkeling van ons als mensen. Als je op zoek bent naar de belichting van de unieke kwaliteiten van een jager in de huidige boerenwereld. Maar ook als je jezelf meer herkent in de kenmerken van een boer (mensen zonder ADHD kenmerken), is het de moeite waard dit boek te lezen, al is het maar om je medemens, de jager, beter te begrijpen.

Al een tijdje was ik op zoek naar een goed boek over ADHD. De boeken die ik tot dusver had gelezen gingen nogal over “stoornis”, over wat ADHD medisch gezien is en tips hoe je jezelf het beste kunt redden. Maar ik zocht iets positiefs.

Toen kwam het boek ADHD. Over een jager in een boerenwereld van Thom Hartmann op mijn pad. De subtitel “Over een jager in een boerenwereld” sprak mij direct aan. Die vergelijking gebruik ik zelf met andere woorden regelmatig vandaar dat ik nieuwsgierig was naar dit boek.

Het boek bestaat uit twee delen. Deel 1 gaat over het begrijpen van jagers en boeren. Dit deel raad ik echt iedereen aan te lezen als je een “stoornis” of chronische ziekte hebt!!! Er wordt een hele interessante kijk op ADHD beschreven die je dus ook op andere dingen kunt toepassen. Dit sloot precies aan bij mijn denkwijze en ik had dus steeds `Ja, precies dit! De schrijver haalt in deel 1 regelmatig boeken, onderzoeken etc. aan waardoor hij natuurlijk ook de bron moet vermelden. Dat vond ik wel storend tijdens het lezen, alsof er steeds drempels in de tekst zaten.

Deel 2 gaat over leven en floreren in de wereld van de boer. Wat ook heel duidelijk en fijn om te lezen is.

Het boek sluit perfect aan bij mijn denkwijze maar het heeft ook een hele positieve kijk op ADHD. Het wordt niet behandeld als stoornis, het gaat om welke eigenschappen jij genetisch hebt meegekregen.  Het laat je wel nadenken of jij wel op de juiste plek bent met de juiste mensen om je heen. Het bevestigde voor mij dat we er goed aan hebben gedaan onze ADHD dochter naar een middelbare school in een andere stad te laten gaan en ze dus met de trein moest vanaf de brugklas. Onze jager zit op een jager school en niet tussen de boeren in de stad, om het zo te omschrijven.

Ik geef dit boek 5 sterren en vind dit echt een aanrader! Ik ben niet gek of raar, ik ben een jager en ik kom er wel!!!

Van uitgeverij Ankhermers mocht ik dit boek recenseren. Uiterlijk vandaag moest deze online komen. Lang leve deadlines, want anders zou ik dit vergeten zijn!

De reden dat ik dit boek wilde lezen, zat ‘m voornamelijk im het geschiedenis aspect. Thom Hartmann vergelijkt iemand met ADHD met een jager en iemand zonder ADHD als boer (ook wel mensen die een ‘normaal werkend’ brein hebben). Ik vond het fascinerend dat in de oertijd al mensen überhaupt bestonden, maar dat ik van de jagers afstam met mijn brein vind ik nog veel interessanter.

Wat blijkt: de eigenschappen van jagers zijn te koppelen aan de symptomen van ADHD. Bijvoorbeeld dat jagers elk geluid nauwlettend hoorden om te weten of er een prooi aankwam. Mensen met ADHD hebben ook scherpe zintuigen, alleen wordt dit nu genoemd als ‘snel afgeleid zijn’.

Wat ik heel prettig vond, is dat ADHD in een positief daglicht wordt gezet. En tuurlijk zijn er struggles en moeilijkheden, maar je weet waar het vandaan komt. En t zit dus blijkbaar in ons gen van mens zijn.

Het boek is in twee delen opgebouwd. Deel 1 is voornamelijk theorie over jagers en boeren en hoe dit zich verhoudt tot ADHD. Deel 2 is voornamelijk over waar je tegenaan kan lopen op verschillende gebieden (werk, slaap, school en studie) en staan er tips bij voor het optimaal functioneren van je brein en lichaam. Dit vond ik erg bruikbaar en zag dat ik sommige dingen al toepaste en ook wat meer kan letten op bijvoorbeeld telefoongebruik. Ook ging er een hoofdstuk over medicatie, wat ik erg helpend vond. Het beschrijft de voordelen maar ook de mogelijke nadelen (wat nog onderzocht moet worden).

Enig puntje van kritiek is dat in het boek vaak verwezen wordt naar een onderzoek voor 2000, aangezien het boek voor het eerst gepubliceerd is in 1993. In 1997 vernieuwd en in 2019 geactualiseerd. Daardoor vroeg ik mij soms af of de uitkomsten van die onderzoeken nu nog relevant kunnen zijn.