Ik las de achterkant van dit boek en dacht te nu te ontdekken hoe ik mijn eigen soulmate zou kunnen vinden. Dit is me niet helemaal gelukt, omdat ik het niet heb kunnen opbrengen het hele boek te lezen. Ik kon me niet inleven in de beschreven gevoelswereld van de schrijver, die kwam op mij nogal euforisch over en ik raakte daardoor de aandacht voor het onderwerp kwijt. Het kan ook zijn dat dit komt omdat ik zelf nogal sceptisch ben over het al dan niet bestaan van een soulmate (voor iedereen).
Thuiskomen in liefde?
Op mij komt het over als een beschrijving van zijn persoonlijke beleving van het ontmoeten van zijn soulmate en wat dit bij hem teweeg heeft gebracht. In de hoofdstukken die volgen, maakt hij veel gebruik van metaforen om dat bijzondere gevoel uit te drukken van het samensmelten van twee zielen tot één. Vaak volgt er dan een gedicht met weer het gebruik van metaforen waarin hij afwisselend zijn soulmate vervloekt en dan weer bejubelt. Af ten toe is er een hoofdstuk gewijd aan het begrip soulmate en legt de schrijver uit hoe je, via de diverse relaties die je hebt, wordt voorbereid op de ontmoeting met die ene bijzondere persoon ofwel geliefde. Hij beschrijft daarin hoe je je soulmate herkent en welke gevoelens dit bij je los kan maken. Hij waarschuwt je tevens voor de storm die er dan vervolgens kan ontstaan in je gevoelswereld en adviseert je je af te wenden wanneer je er innerlijk nog niet klaar voor bent. Hij besluit het boek dan ook met de wijze woorden:
Er ontbreekt niets aan jou, niets waar je buiten jezelf naar op zoek zou moeten gaan. Alles wat je nodig hebt is je gegeven. Je hoeft er alleen maar aanspraak op te maken. De deur gaat open wanneer je de kruk omlaag doet en hem naar je toetrekt. Zo simpel is het. Als de tijd voor jou rijp is, ga je de drempel over.
Niet voor mij
Los van dit slot sprak het boek mij dus niet aan en kon ik er niet doorheen komen. Ik denk dan ook dat ik niet de juiste persoon ben om een behoorlijke en eerlijke mening te geven over dit boek of er een recensie over te schrijven. Ik ben namelijk nog maar een beginnende lezer op het gebied van spirituele boeken. Paul Ferrini, lees ik op de achterkant, heeft al 17 titels op zijn naam staan. De vorige boeken van hem heb ik niet gelezen. Wanneer ik dit wel had gedaan kon ik dit boek misschien beter begrijpen en het op juiste waarde weten te schatten.
Ik las de achterkant van dit boek en dacht te nu te ontdekken hoe ik mijn eigen soulmate zou kunnen vinden. Dit is me niet helemaal gelukt, omdat ik het niet heb kunnen opbrengen het hele boek te lezen. Ik kon me niet inleven in de beschreven gevoelswereld van de schrijver, die kwam op mij nogal euforisch over en ik raakte daardoor de aandacht voor het onderwerp kwijt. Het kan ook zijn dat dit komt omdat ik zelf nogal sceptisch ben over het al dan niet bestaan van een soulmate (voor iedereen).
Thuiskomen in liefde?
Op mij komt het over als een beschrijving van zijn persoonlijke beleving van het ontmoeten van zijn soulmate en wat dit bij hem teweeg heeft gebracht. In de hoofdstukken die volgen, maakt hij veel gebruik van metaforen om dat bijzondere gevoel uit te drukken van het samensmelten van twee zielen tot één. Vaak volgt er dan een gedicht met weer het gebruik van metaforen waarin hij afwisselend zijn soulmate vervloekt en dan weer bejubelt. Af ten toe is er een hoofdstuk gewijd aan het begrip soulmate en legt de schrijver uit hoe je, via de diverse relaties die je hebt, wordt voorbereid op de ontmoeting met die ene bijzondere persoon ofwel geliefde. Hij beschrijft daarin hoe je je soulmate herkent en welke gevoelens dit bij je los kan maken. Hij waarschuwt je tevens voor de storm die er dan vervolgens kan ontstaan in je gevoelswereld en adviseert je je af te wenden wanneer je er innerlijk nog niet klaar voor bent. Hij besluit het boek dan ook met de wijze woorden:
Er ontbreekt niets aan jou, niets waar je buiten jezelf naar op zoek zou moeten gaan. Alles wat je nodig hebt is je gegeven. Je hoeft er alleen maar aanspraak op te maken. De deur gaat open wanneer je de kruk omlaag doet en hem naar je toetrekt. Zo simpel is het. Als de tijd voor jou rijp is, ga je de drempel over.
Niet voor mij
Los van dit slot sprak het boek mij dus niet aan en kon ik er niet doorheen komen. Ik denk dan ook dat ik niet de juiste persoon ben om een behoorlijke en eerlijke mening te geven over dit boek of er een recensie over te schrijven. Ik ben namelijk nog maar een beginnende lezer op het gebied van spirituele boeken. Paul Ferrini, lees ik op de achterkant, heeft al 17 titels op zijn naam staan. De vorige boeken van hem heb ik niet gelezen. Wanneer ik dit wel had gedaan kon ik dit boek misschien beter begrijpen en het op juiste waarde weten te schatten.