Lees het gratis fragment

Vergeten dat ik vergeet

Dementie van binnenuit gedicht

Auteur: Monique van den Berg

Direct bestellen ➔

Monique van den Berg maakt als arts in het verpleeghuis dementie iedere dag van dichtbij mee. In dit boekje heeft zij met ontroerende, eenvoudige teksten vastgelegd hoe dit moet voelen, zowel vanuit patiënten als vanuit de mensen om hen heen. Haar woorden zijn liefdevol, herkenbaar, warm, humoristisch en universeel. Leven met dementie is een hele opgave, zowel voor degenen met dementie als voor hun naasten. Monique wil met dit boekje graag laten zien dat er ook een ander perspectief is, namelijk dat vanwaaruit empathie en begrip zich kunnen gaan manifesteren. Hiermee biedt de ziekte dementie ook een ingang tot dieper contact en inzicht in hoe we kijken en zijn; naast het verlies van helder denken en het verlies van decorum dat helaas ook met de ziekte gepaard gaat. Een naaste kan een wezenlijke en ondersteunende rol innemen door zonder oordeel en met empathie te leren kijken. Dit boekje kan hierin ondersteunen. Vergeten dat ik vergeet biedt troost aan iedereen die meer en meer vergeet en iedereen die te maken heeft met een naaste met dementie. Het is ook geschikt om samen te lezen.

Lees meer >

Over de auteur

Inhoud

Recensies

Over

Monique van den Berg

Monique van den Berg is werkzaam als arts in een verpleeghuis en in opleiding tot specialist ouderengeneeskunde.

Meer boeken van deze auteur

INHOUD
7 | Voorwoord door Els Thissen

deel i
13 | Waarnemingen

deel ii
93 | Overwegingen/gedachten

108 | Nawoord
112 | Dankwoord

Wat vinden anderen van 'Vergeten dat ik vergeet' van Monique van den Berg?

Lees de recensie van Hannie van Dijk-Christ.

Wat een prachtig uitgevoerd boek. Subtiele kleuren en print, mooie stevige bladzijden. Opvallend zijn de lijnen als illustratie door het hele boek heen. Voor mij de “lijn” in het leven met hier en daar een ‘oneffenheid! In één adem het boek uitgelezen maar ook weer herlezen!

Vanuit mijn werk en dementie bij mensen in mijn omgeving voelde ik zoveel herkenning maar ook ontroering. Ook moest ik glimlachen om de mooie manier waarop de zinnen met de juiste woorden zijn gevormd! Ook het woord ‘leerzaam’ schoot door mijn hoofd omdat zo vaak de ‘puurheid’ van degene met dementie niet wordt herkend of ervaren. Vaak wordt er corrigerend of ongeduldig gereageerd op mensen die aan dementie lijden. Juist de eenvoud en herkenning in de gedichten zorgen er bij mij voor dat ik weer even heel bewust bij de “puurheid” van de mens stil sta.

Ik denk dat iedereen die mensen met dementie als ‘naaste’ heeft, maar ook degene die zou willen begrijpen hoe het is om dementie te ervaren (die met deze doelgroep werken), heel veel aan dit boek kunnen hebben. Als troost maar ook voor begrip! Een mooi cadeau voor in het Kerstpakket zou ik zeggen. Voor alle collega’s die werken met deze doelgroep!

Ook vind ik het een heel toegankelijk, makkelijk leesbaar boek omdat het ‘eenvoudig’ en heel duidelijk is geschreven. Het benadrukken van in het voorwoord geschreven…”om je samen te verwonderen en verbazen, zonder iets te willen veranderen!”… En de ervaring van de verbinding die ligt in het NU, drukt zo mooi uit hoe het is of hoe het kan zijn. Ook het nawoord waarin heel duidelijk wordt uitgelegd/beschreven waar het woord ‘dementie’ vandaan komt en is vertaald, is heel helder.

Het zien van ‘onschuld’ als een ‘mogelijkheid’ komt voor mij over als ‘kans’ degene waar het om gaat weer in zijn of haar ‘puurheid’ te zien. Heel mooi dat dit het uitgangspunt voor het schrijven van dit boek is geweest. De door moeder Theresa benoemde zin: “Als je mensen oordeelt heb je geen tijd om lief te hebben” is zo waar! Liefdevol kunnen omgaan met iemand die aan dementie lijdt, is het ‘mooiste’ dat je uit deze levensfase zal kunnen ervaren.

Dank je wel Monique voor jouw inspirerende, bemoedigende, heldere en gewoonweg prachtige gedichten!!!