“Ook binnen een relatie, ook binnen een grote vriendenkring, ook binnen een ogenschijnlijk leuke baan: eenzaamheid is niet iets wat is ‘voorbehouden’ aan ouderen of mensen die niet in het standaard sociale plaatje passen. 40% van de volwassenen voelt zich in meer of mindere mate eenzaam.”
Dit gaat over mij! Dat dacht ik direct toen ik dit over het boek las. Niet zozeer omdat ik me eenzaam voel, maar omdat ik me op sommige momenten wel ineens even alleen kan voelen, ook al heb ik leuke fijne vrienden en een grote sociale kring om mij heen en onderneem ik veel. Het thema ‘verbinding’ is dan ook iets waar ik al enige tijd mee bezig ben: wat betekent dat eigenlijk voor mij en vooral hóe doe ik dat dan?
Met deze (hoge) verwachtingen begon ik met het boek. En eerlijk gezegd moet ik zeggen: het viel me nogal tegen. Met name omdat het vooral gericht is op ‘de ander’. Hoe leer je iemand beter kennen, hoe stel je goede vragen om dieper tot de kern te komen. Interessant, maar naar mijn idee begint het juist bij jezelf. Want als je niet in verbinding bent met jezelf, hoe kun je dan een verbinding met iemand anders aangaan?
Pas bij de laatste twee hoofdstukken komt dat even aan de orde: wat kan je tegen houden om je kwetsbaar op te stellen en wat kun je doen om meer verbonden te zijn met jezelf. Dat is echter kort uitgelicht en had voor mij meer veel meer verdieping kunnen krijgen.
Wat me verder ergerde, is dat ze alle ‘schuld’ bij de technologie legt. Nu denk ik ook dat alleen maar met je telefoon bezig zijn niet direct de verbinding met mensen bevordert, maar dat lijkt me niet het enige en ook wat kort door de bocht.
Als ik even mijn eigen verwachtingen opzij zet: er staan ook nuttige en herkenbare dingen in. Bijvoorbeeld dat je elkaars achterliggende waarden en behoeften moet leren ontdekken i.p.v. alleen de oppervlakkigheden. En dat deze waarden ook weer door iedereen anders ingevuld kunnen worden (de waarde eerlijkheid bijvoorbeeld betekent voor jou wellicht wat anders dan voor mij).
Ieder hoofdstuk sluit af met een samenvatting, vragen en praktische oefeningen die je daar zeker bij kunnen helpen. Ook overigens om meer inzicht in jezelf te krijgen.
Dus in het kader van ‘elke kleine stap brengt me weer verder’ ga ik komende tijd wel aan de slag met een aantal mensen in mijn omgeving om op een open manier door te vragen.
Het woord ‘nieuwsgierigheid’ hangt nu als symbool hiervoor op mijn koelkast: “blijf nieuwsgierig en je verwonderen, mijn beeld van de wereld hoeft niet jouw beeld te zijn.”