Aan het sterfbed

Naasten vertellen over een overlijden dat hen diep heeft geraakt

Aan het sterfbed - cover
Aan het sterfbed - achterkant
Bekijk de achterkant
Bekijk de voorkant

Download het gratis fragment

'Aan het sterfbed' van Korine van Veldhuijsen is een bijzonder, intiem boek over de dood, de veelal gewone dood waarin mensen naar het einde toegroeien en het leven langzaam loslaten. Je zou door alle berichtgeving over euthanasie en voltooid leven bijna vergeten dat de meeste mensen op deze natuurlijke wijze sterven. Over die sterfprocessen gaat dit boek.

'Aan het sterfbed' van Korine van Veldhuijsen is een bijzonder, intiem boek over de dood, de veelal gewone dood waarin mensen naar het einde toegroeien en het leven langzaam loslaten. Je zou door alle berichtgeving over euthanasie en voltooid leven bijna vergeten dat de meeste mensen op deze natuurlijke wijze sterven. Over die sterfprocessen gaat dit boek.

Naasten, zoals partners, ouders, kinderen en vrienden, maar ook verzorgers als hospice-vrijwilligers, verpleegkundigen en artsen nemen je in deze bundel mee in de unieke laatste levensfase van een dierbare. Zij vertellen wat dit sterfbed in henzelf en de ander heeft geraakt en wat het in beweging heeft gezet. Want zo op de drempel van de dood, als de mens op zijn kwetsbaarst is en het mysterie van het leven voelbaar wordt, kunnen alle betrokkenen intense en betekenisvolle ervaringen hebben. De verhalen geven hoop, vertrouwen en troost, niet in het minst omdat de gewone dood vaak ook als menswaardig wordt beschouwd.

Korine van Veldhuijsen verzamelden voor 'Aan het sterfbed' deze aangrijpende en troostende verhalen van naasten over een overlijden dat hen diep heeft geraakt en maakte zo een boek dat je niet in één ruk uitleest, maar er telkens weer bijpakt wanener je het nodig hebt.

Lees meer ➔

'Aan het sterfbed' van Korine van Veldhuijsen is een bijzonder, intiem boek over de dood, de veelal gewone dood waarin mensen naar het einde toegroeien en het leven langzaam loslaten. Je zou door alle berichtgeving over euthanasie en voltooid leven bijna vergeten dat de meeste mensen op deze natuurlijke wijze sterven. Over die sterfprocessen gaat dit boek.

Naasten, zoals partners, ouders, kinderen en vrienden, maar ook verzorgers als hospice-vrijwilligers, verpleegkundigen en artsen nemen je in deze bundel mee in de unieke laatste levensfase van een dierbare. Zij vertellen wat dit sterfbed in henzelf en de ander heeft geraakt en wat het in beweging heeft gezet. Want zo op de drempel van de dood, als de mens op zijn kwetsbaarst is en het mysterie van het leven voelbaar wordt, kunnen alle betrokkenen intense en betekenisvolle ervaringen hebben. De verhalen geven hoop, vertrouwen en troost, niet in het minst omdat de gewone dood vaak ook als menswaardig wordt beschouwd.

Korine van Veldhuijsen verzamelden voor 'Aan het sterfbed' deze aangrijpende en troostende verhalen van naasten over een overlijden dat hen diep heeft geraakt en maakte zo een boek dat je niet in één ruk uitleest, maar er telkens weer bijpakt wanener je het nodig hebt.

Lees meer >
Over de auteur
Productinfo
Recensies
Inhoud
Over

Korine van Veldhuijsen

Korine van Veldhuijsen

Korine van Veldhuijsen is (tekst)schrijfster en geeft schrijfcursussen. Ook is zij reikimaster en heeft zij grote interesse in zingeving en levensbeschouwing.

Meer boeken van deze auteur

Productinfo

  • Taal: Nederlands
  • ISBN: 9789020214925
  • Pagina's: 192 pagina's

Wat vinden anderen van 'Aan het sterfbed' van Korine van Veldhuijsen?

Alle ervaringen uit het boek gaven mij inzicht

  • Maaike Seeger-Kühnen
  • 13/06/2019

In Aan het sterfbed worden 38 unieke verhalen beschreven van mensen die het sterven van iemand hebben beleefd. De lezer krijgt zo een bijzonder ...

Lees recensie

In Aan het sterfbed worden 38 unieke verhalen beschreven van mensen die het sterven van iemand hebben beleefd. De lezer krijgt zo een bijzonder intieme indruk van hoeveel impact deze ervaringen op het leven van (de naasten van) stervenden hebben. Die impact gaat niet alleen over afscheid, eindigheid, verdriet en rouw. Maar juist ook over het zien wat er in deze levens toe doet, het vieren van het leven, de oneindigheid van het bestaan in spiritueel opzicht en het na het sterven verder leven met een waardevolle ervaring, die het verdere leven een andere wending kan doen geven.

Dit boek gaat over oog hebben voor wát maakt dat mensen kunnen gaan. Het afronden van levenselementen en -verbindingen, het loslaten van onze dierbaren en ons bestaan. Het dichtbij komen bij de uiteindelijke kern van ons zijn.

In dit boek komen ook verschillende overwegingen aan bod. Hoe gaan mensen om met hun eigen lijden en het lijden van dierbaren? Wanneer is het niet meer mogelijk om grenzen te verleggen en te accepteren dat iets is zoals het is? En op welke manier mag, kan en durf je, al dan niet in afstemming met je dierbaren, te besluiten dat je op een andere manier de regie over je bestaan neemt door dit (aardse) leven middels euthanasie te beëindigen? Sommigen voeren de regie over het einde van hun leven, waar die regie eigenlijk al door de eindigheid van het fysieke bestaan is overgenomen. Zij doen dit samen, of alleen, om hun volwaardigheid en identiteit te behouden. Ook in het licht van het einde van hun aardse bestaan. Wie zijn wij als het leven ons verlaat?

Geraakt werd ik door de hoop op leven in het verhaal van Jaap. Ik voelde respect en verdriet bij het verhaal van Mario, waarin acceptatie haast onmogelijk lijkt, omdat hoofd en hart botsen. Bewondering had ik voor Luc die naast angst en verdriet over zijn eigen sterven ook een stevig vertrouwen vond in zichzelf. Zo ook voor verpleegkundige Vera, die het lef had om te benoemen wat zij leerde van een situatie waarin zij ondanks haar goede bedoeling toch even niet het meest passende deed tijdens iemands stervensproces. En voor vrijwilliger Karel die bewust zocht naar het verruimen van grenzen om er te kunnen zijn op een manier die aansloot bij de behoefte van een stervende.

Al deze ervaringen gaven mij inzicht. Iemand benoemde: “Je kunt iets in je leven hebben waaraan je je zó kunt vasthouden dat lijden geen lijden meer is”. En: “Lijden is iets dat wij ervan maken.” Het blijkt mogelijk om lijden te zien als signaal om hoop en durf te hebben om situaties of gevoelens te overwinnen en te accepteren.

Mensen kunnen op eigen wilskracht zoveel grenzen verleggen. Het is bijzonder om daar in dit boek op verschillende wijzen inzicht in te mogen krijgen.

Sterven betekent voor veel mensen, net als rouwen,  hard werken. Na het lezen van dit boek gun ik iedereen de kracht en de warme ontmoeting in het leven om dit gesteund door iemand die oog voor de ander heeft te kunnen doen.

Lees minder

Een onderwerp dat onlosmakelijk met het leven verbonden is

  • Daniëlle Boor
  • 06/11/2020

Vanuit mijn persoonlijke interesse in stervensbegeleiding, wilde ik dit boek erg graag lezen.  Sommige verhalen blijven wat meer op de vlakte, andere ...

Lees recensie

Vanuit mijn persoonlijke interesse in stervensbegeleiding, wilde ik dit boek erg graag lezen.  Sommige verhalen blijven wat meer op de vlakte, andere raakten me diep en vooral dan merkte ik dat ik het boek even weg moest leggen. Dan had ik even tijd nodig om het verhaal te laten bezinken.

Het boek is makkelijk te lezen en de verhalen zijn oprecht uit het hart geschreven. In bijna alle vertellingen zit wel iets leerzaams over het omgaan met de dood. Het zijn bijna alledaagse verhalen, maar toch zijn ze bijzonder, omdat het over zo’n intiem en diep persoonlijke fase van het leven gaat.

Het is geen educatieve bundel over stervensbegeleiding, dus mocht je daarnaar op zoek zijn, dan raad ik dit boek niet aan. Het boek is vooral geschikt als je wat meer vertrouwd wilt raken met het fenomeen sterven.

Ik denk dat het voor iedereen goed is om dit boek te lezen. Het is een onderwerp dat onlosmakelijk met het leven verbonden is en waar iedereen op enig moment mee te maken krijgt.

Lees minder

Voorwoord door Ineke Koedam, initiatiefnemer Landelijk
Expertisecentrum Sterven 9
Inleiding 13

Z-verpleegkundige Afina Steller: Het liefst lag Romke op het bankje voor het huis 17
Saskia Kok over haar vader: Hij stuurde zijn stervensmoment 21
Toon Kuppen over zijn vrouw: Komt Sjaan opeens weer bij! 25
Esther Nederpelt over haar broer: Hij liet zien: het boeddhaschap zit in jezelf 30
Verpleegkundige Nienke: Bij leven en sterven was Wieger zeer aanwezig 37
Paula van der Zouw over haar vader: Ik hongerde naar tijd en ruimte voor afscheid 40
Maurice over zoon Storm: Kereltje, wat maakte jij ons gelukkig 43
Blouma Jacobs-Raskin: Het was alsof Beppie op het Sjeimes had gewacht 48
Verpleegkundige Vera Felter: Ik had een grote fout gemaakt 52
Sandra van der Vlist over haar man: Het laatste stukje is ons bespaard gebleven 55
Nico Valkenburg over zijn vader: Zo’n delier is echt akelig 63
Anne-Marie Kemperman over haar moeder: Het was gewoon een prachtige week 67
Geestelijk verzorger Liesbeth ter Elst: Mijn betrokkenheid ging hier verder 71
Ruth Sedney Jap-Ngie over haar zus: Haar keuze hebben wij te respecteren 74
Esther over haar stiefmoeder: In haar laatste levensfase komen wij elkaar nabij 78
Vrijwilliger terminale thuiszorg Karel van Kesteren: Dat ik dit heb gedurfd! 84
Doris over haar man: Zijn einde verliep precies zoals hij graag wilde 87
Mario: Wat doe je als je dochter het liefste van alles wil sterven? 90
Helena over haar moeder: Afstand maakte plaats voor nabijheid 95
Hellen over zoon Len: Uren heb ik voor de couveuse op liefde gefocust 97
Verpleegkundige Ruth: Haar gedwongen overgave heeft me zeer geraakt 101
Age over zijn broer Jaap: Wat zou Jaap zelf gekozen hebben? 105
Anita Stroop: Bij haar sterven vond ons mam eindelijk vrede 116
Jopie over haar dochter: Marianne is gestorven aan een gebroken hart 120
Verzorgende Dyenne van Aalst-Hendrikse: Wat houdt haar tegen? 124
Robin Zuidam over vriend Bert: Met geen woord sprak hij over de dood 127
Shakti Birdja over haar zus: Ik koester de jaren die we samen wél beleefden 132
Z-verpleegkundige Afina Steller: Van Jan leerde ik: er zijn is goed genoeg 139
Ouderenarts Lisette Birkhoff-Pieters: Bewust afzien van eten en drinken kan een optie zijn 142
Andrea over haar vader: Zijn euthanasie zie ik als een gemiste kans 146
Martha Mensink over haar moeder: Ik teken ervoor als ik sterf zoals zij 150
Vijay over zijn oom en goeroe: Hij zag het als zijn taak mantra’s te vertalen 153
Rob Versteeg over zijn vader: In grote verwarring door zijn lijden en sterven 158
Nina over haar oma: Haar geloof heeft mij tot nadenken gestemd 162
Vrijwilliger Karel van Kesteren: De geesteskracht van Kees was zo groot 16
Jasper over zijn zoontjes: Doodgaan is een enorm en groots proces 167
Verpleegkundige Nienke: Hij vroeg mij zijn euthanasiewens te respecteren 173
Geestelijk verzorger Foad Acherrat over Bashir, die doodziek in Nederland is gestrand 176

Epiloog 180
Nawoord door Ruth Cooiman-Van Heijningen, verpleegkundige 189
Dankwoord 191

Korine van Veldhuijsen vertelt waarom zij 'Aan het sterfbed' heeft geschreven

“Met mijn nieuwe boek Aan het sterfbed wil ik opnieuw meer kleur geven aan de berichtgeving over het sterven. Want door de vaak eenzijdige aandacht voor euthanasie en het voltooide leven zou je bijna vergeten dat ruim 95 procent van de mensen op een natuurlijke manier overgaat. Goede informatie over grenzen en mogelijkheden van het zelfgekozen levenseinde is belangrijk, maar deze focus kent ook een gevaar: het beeld kan ontstaan dat alleen het geregisseerde einde tot een waardig en goed sterven leidt. Dit is niet zo, heb ik de afgelopen jaren dat ik over het thema dood schrijf, vernomen en meegemaakt. Meestal, niet altijd, verloopt het ‘gewone’ sterfbed vredig. Dit is ook wat de verhalen in Aan het sterfbed illustreren. Het stervensproces kan van grote betekenis zijn voor alle betrokkenen, wordt niet zelden als een mystieke gebeurtenis ervaren, omdat het ons in contact brengt met iets dat groter is dan onszelf.

Ik hoop van harte dat deze verhalen hoop bieden aan wie dit wenst, de hoop bijvoorbeeld dat het eigen stervensproces niet hoeft te verlopen zoals het akelige proces dat is waargenomen bij een naaste; de hoop wellicht dat een mens meer kan dragen dan hij denkt; de hoop dat juist in het grote loslaten een belofte schuilt van diepere liefde en vrijheid: hoop én moed. Zodat onze collectieve angst voor de dood, ook de mijne, steeds meer plaatsmaakt voor vertrouwen. Misschien wel het vertrouwen dat er voor ons gezorgd wordt.”- Korine van Veldhuijsen

22,50

Je bestelt bij

Ook beschikbaar als

Ebook
€ 14.99

Meer info ➔

Paperback
Op voorraad
  • Gratis verzending
  • Op werkdagen voor 20.00 besteld, binnen 48 uur in huis (NL)

Je bestelt bij

Ook beschikbaar als

Ebook
€ 14.99


Over de auteur ➔

Korine van Veldhuijsen

Korine van Veldhuijsen

Korine van Veldhuijsen is (tekst)schrijfster en geeft schrijfcursussen. Ook is zij reikimaster en heeft zij grote interesse in zingeving en levensbeschouwing.

Meer boeken van deze auteur
Productinfo ➔
  • Taal: Nederlands
  • ISBN: 9789020214925
  • Pagina's: 192 pagina's
Recensies ➔

Wat vinden anderen van 'Aan het sterfbed' van Korine van Veldhuijsen?

Alle ervaringen uit het boek gaven mij inzicht

  • Maaike Seeger-Kühnen
  • 13/06/2019

In Aan het sterfbed worden 38 unieke verhalen beschreven van mensen die het sterven van iemand hebben beleefd. De lezer krijgt zo een bijzonder ...

Lees recensie

In Aan het sterfbed worden 38 unieke verhalen beschreven van mensen die het sterven van iemand hebben beleefd. De lezer krijgt zo een bijzonder intieme indruk van hoeveel impact deze ervaringen op het leven van (de naasten van) stervenden hebben. Die impact gaat niet alleen over afscheid, eindigheid, verdriet en rouw. Maar juist ook over het zien wat er in deze levens toe doet, het vieren van het leven, de oneindigheid van het bestaan in spiritueel opzicht en het na het sterven verder leven met een waardevolle ervaring, die het verdere leven een andere wending kan doen geven.

Dit boek gaat over oog hebben voor wát maakt dat mensen kunnen gaan. Het afronden van levenselementen en -verbindingen, het loslaten van onze dierbaren en ons bestaan. Het dichtbij komen bij de uiteindelijke kern van ons zijn.

In dit boek komen ook verschillende overwegingen aan bod. Hoe gaan mensen om met hun eigen lijden en het lijden van dierbaren? Wanneer is het niet meer mogelijk om grenzen te verleggen en te accepteren dat iets is zoals het is? En op welke manier mag, kan en durf je, al dan niet in afstemming met je dierbaren, te besluiten dat je op een andere manier de regie over je bestaan neemt door dit (aardse) leven middels euthanasie te beëindigen? Sommigen voeren de regie over het einde van hun leven, waar die regie eigenlijk al door de eindigheid van het fysieke bestaan is overgenomen. Zij doen dit samen, of alleen, om hun volwaardigheid en identiteit te behouden. Ook in het licht van het einde van hun aardse bestaan. Wie zijn wij als het leven ons verlaat?

Geraakt werd ik door de hoop op leven in het verhaal van Jaap. Ik voelde respect en verdriet bij het verhaal van Mario, waarin acceptatie haast onmogelijk lijkt, omdat hoofd en hart botsen. Bewondering had ik voor Luc die naast angst en verdriet over zijn eigen sterven ook een stevig vertrouwen vond in zichzelf. Zo ook voor verpleegkundige Vera, die het lef had om te benoemen wat zij leerde van een situatie waarin zij ondanks haar goede bedoeling toch even niet het meest passende deed tijdens iemands stervensproces. En voor vrijwilliger Karel die bewust zocht naar het verruimen van grenzen om er te kunnen zijn op een manier die aansloot bij de behoefte van een stervende.

Al deze ervaringen gaven mij inzicht. Iemand benoemde: “Je kunt iets in je leven hebben waaraan je je zó kunt vasthouden dat lijden geen lijden meer is”. En: “Lijden is iets dat wij ervan maken.” Het blijkt mogelijk om lijden te zien als signaal om hoop en durf te hebben om situaties of gevoelens te overwinnen en te accepteren.

Mensen kunnen op eigen wilskracht zoveel grenzen verleggen. Het is bijzonder om daar in dit boek op verschillende wijzen inzicht in te mogen krijgen.

Sterven betekent voor veel mensen, net als rouwen,  hard werken. Na het lezen van dit boek gun ik iedereen de kracht en de warme ontmoeting in het leven om dit gesteund door iemand die oog voor de ander heeft te kunnen doen.

Lees minder

Een onderwerp dat onlosmakelijk met het leven verbonden is

  • Daniëlle Boor
  • 06/11/2020

Vanuit mijn persoonlijke interesse in stervensbegeleiding, wilde ik dit boek erg graag lezen.  Sommige verhalen blijven wat meer op de vlakte, andere ...

Lees recensie

Vanuit mijn persoonlijke interesse in stervensbegeleiding, wilde ik dit boek erg graag lezen.  Sommige verhalen blijven wat meer op de vlakte, andere raakten me diep en vooral dan merkte ik dat ik het boek even weg moest leggen. Dan had ik even tijd nodig om het verhaal te laten bezinken.

Het boek is makkelijk te lezen en de verhalen zijn oprecht uit het hart geschreven. In bijna alle vertellingen zit wel iets leerzaams over het omgaan met de dood. Het zijn bijna alledaagse verhalen, maar toch zijn ze bijzonder, omdat het over zo’n intiem en diep persoonlijke fase van het leven gaat.

Het is geen educatieve bundel over stervensbegeleiding, dus mocht je daarnaar op zoek zijn, dan raad ik dit boek niet aan. Het boek is vooral geschikt als je wat meer vertrouwd wilt raken met het fenomeen sterven.

Ik denk dat het voor iedereen goed is om dit boek te lezen. Het is een onderwerp dat onlosmakelijk met het leven verbonden is en waar iedereen op enig moment mee te maken krijgt.

Lees minder
Inhoud ➔

Voorwoord door Ineke Koedam, initiatiefnemer Landelijk
Expertisecentrum Sterven 9
Inleiding 13

Z-verpleegkundige Afina Steller: Het liefst lag Romke op het bankje voor het huis 17
Saskia Kok over haar vader: Hij stuurde zijn stervensmoment 21
Toon Kuppen over zijn vrouw: Komt Sjaan opeens weer bij! 25
Esther Nederpelt over haar broer: Hij liet zien: het boeddhaschap zit in jezelf 30
Verpleegkundige Nienke: Bij leven en sterven was Wieger zeer aanwezig 37
Paula van der Zouw over haar vader: Ik hongerde naar tijd en ruimte voor afscheid 40
Maurice over zoon Storm: Kereltje, wat maakte jij ons gelukkig 43
Blouma Jacobs-Raskin: Het was alsof Beppie op het Sjeimes had gewacht 48
Verpleegkundige Vera Felter: Ik had een grote fout gemaakt 52
Sandra van der Vlist over haar man: Het laatste stukje is ons bespaard gebleven 55
Nico Valkenburg over zijn vader: Zo’n delier is echt akelig 63
Anne-Marie Kemperman over haar moeder: Het was gewoon een prachtige week 67
Geestelijk verzorger Liesbeth ter Elst: Mijn betrokkenheid ging hier verder 71
Ruth Sedney Jap-Ngie over haar zus: Haar keuze hebben wij te respecteren 74
Esther over haar stiefmoeder: In haar laatste levensfase komen wij elkaar nabij 78
Vrijwilliger terminale thuiszorg Karel van Kesteren: Dat ik dit heb gedurfd! 84
Doris over haar man: Zijn einde verliep precies zoals hij graag wilde 87
Mario: Wat doe je als je dochter het liefste van alles wil sterven? 90
Helena over haar moeder: Afstand maakte plaats voor nabijheid 95
Hellen over zoon Len: Uren heb ik voor de couveuse op liefde gefocust 97
Verpleegkundige Ruth: Haar gedwongen overgave heeft me zeer geraakt 101
Age over zijn broer Jaap: Wat zou Jaap zelf gekozen hebben? 105
Anita Stroop: Bij haar sterven vond ons mam eindelijk vrede 116
Jopie over haar dochter: Marianne is gestorven aan een gebroken hart 120
Verzorgende Dyenne van Aalst-Hendrikse: Wat houdt haar tegen? 124
Robin Zuidam over vriend Bert: Met geen woord sprak hij over de dood 127
Shakti Birdja over haar zus: Ik koester de jaren die we samen wél beleefden 132
Z-verpleegkundige Afina Steller: Van Jan leerde ik: er zijn is goed genoeg 139
Ouderenarts Lisette Birkhoff-Pieters: Bewust afzien van eten en drinken kan een optie zijn 142
Andrea over haar vader: Zijn euthanasie zie ik als een gemiste kans 146
Martha Mensink over haar moeder: Ik teken ervoor als ik sterf zoals zij 150
Vijay over zijn oom en goeroe: Hij zag het als zijn taak mantra’s te vertalen 153
Rob Versteeg over zijn vader: In grote verwarring door zijn lijden en sterven 158
Nina over haar oma: Haar geloof heeft mij tot nadenken gestemd 162
Vrijwilliger Karel van Kesteren: De geesteskracht van Kees was zo groot 16
Jasper over zijn zoontjes: Doodgaan is een enorm en groots proces 167
Verpleegkundige Nienke: Hij vroeg mij zijn euthanasiewens te respecteren 173
Geestelijk verzorger Foad Acherrat over Bashir, die doodziek in Nederland is gestrand 176

Epiloog 180
Nawoord door Ruth Cooiman-Van Heijningen, verpleegkundige 189
Dankwoord 191

Over ➔

Korine van Veldhuijsen vertelt waarom zij 'Aan het sterfbed' heeft geschreven

“Met mijn nieuwe boek Aan het sterfbed wil ik opnieuw meer kleur geven aan de berichtgeving over het sterven. Want door de vaak eenzijdige aandacht voor euthanasie en het voltooide leven zou je bijna vergeten dat ruim 95 procent van de mensen op een natuurlijke manier overgaat. Goede informatie over grenzen en mogelijkheden van het zelfgekozen levenseinde is belangrijk, maar deze focus kent ook een gevaar: het beeld kan ontstaan dat alleen het geregisseerde einde tot een waardig en goed sterven leidt. Dit is niet zo, heb ik de afgelopen jaren dat ik over het thema dood schrijf, vernomen en meegemaakt. Meestal, niet altijd, verloopt het ‘gewone’ sterfbed vredig. Dit is ook wat de verhalen in Aan het sterfbed illustreren. Het stervensproces kan van grote betekenis zijn voor alle betrokkenen, wordt niet zelden als een mystieke gebeurtenis ervaren, omdat het ons in contact brengt met iets dat groter is dan onszelf.

Ik hoop van harte dat deze verhalen hoop bieden aan wie dit wenst, de hoop bijvoorbeeld dat het eigen stervensproces niet hoeft te verlopen zoals het akelige proces dat is waargenomen bij een naaste; de hoop wellicht dat een mens meer kan dragen dan hij denkt; de hoop dat juist in het grote loslaten een belofte schuilt van diepere liefde en vrijheid: hoop én moed. Zodat onze collectieve angst voor de dood, ook de mijne, steeds meer plaatsmaakt voor vertrouwen. Misschien wel het vertrouwen dat er voor ons gezorgd wordt.”- Korine van Veldhuijsen